Naast 3G kunnen op Wi-Fi gebaseerde systemen worden gebruikt om draadloos breedband te bieden. Wi-Fi is gebaseerd op de IEEE 802.11-standaarden en is in de eerste plaats een LAN-technologie (Local Area Network) die is ontworpen om breedbanddekking in gebouwen te bieden.
Wi-Fi is de naam van een draadloze netwerktechnologie die radiogolven gebruikt om snelle draadloze internet- en netwerkverbindingen te bieden. Een veel voorkomende misvatting is dat de term Wi-Fi staat voor “wireless fidelity”, maar dit is niet het geval. Wi-Fi is eenvoudigweg een eigen uitdrukking die IEEE 802.11x betekent.
De huidige Wi-Fi-systemen op basis van IEEE 802.11a/g ondersteunen een maximale datasnelheid op de fysieke laag van 54 Mbps3 en bieden doorgaans dekking binnenshuis over een afstand van 30 meter. Wi-Fi is de defacto standaard geworden voor breedbandconnectiviteit in woningen, kantoren en openbare hotspotlocaties. In de afgelopen paar jaar hebben een aantal gemeenten en lokale gemeenschappen over de hele wereld het initiatief genomen om Wi-Fi-systemen buiten te implementeren om breedbandtoegang tot stadsnetwerken te bieden.
centra en metrozones, maar ook in landelijke en achtergestelde gebieden.
Het is deze toepassing van Wi-Fi die overlapt met de vaste en nomadische toepassingsruimte van WiMAX. Wi-Fi-implementaties in het grootstedelijk gebied zijn afhankelijk van zenders met een hoger vermogen die worden ingezet op lantaarnpalen of daken van gebouwen en die uitstralen op of dichtbij de maximaal toegestane vermogenslimieten voor gebruik in de vergunningsvrije band.
Zelfs met zenders met een hoog vermogen kunnen Wi-Fi-systemen doorgaans een dekkingsbereik bieden van slechts ongeveer 300 meter vanaf het toegangspunt. Bijgevolg vereisen metro-Wi-Fi-toepassingen een dichte inzet van toegangspunten, wat het onpraktisch maakt voor grootschalige alomtegenwoordige inzet.
Niettemin kunnen ze worden ingezet om breedbandtoegang te bieden tot hotzones binnen een stad of gemeenschap. Wi-Fi biedt opmerkelijk hogere piekdatasnelheden dan 3G-systemen, vooral omdat het over een grotere bandbreedte van 20 MHz werkt.
Het inefficiënte CSMA-protocol (Carrier Sense Multiple Access) dat door Wi-Fi wordt gebruikt, samen met de interferentiebeperkingen van het werken in de vergunningsvrije band, zal waarschijnlijk de capaciteit van Wi-Fi-systemen buitenshuis aanzienlijk verminderen. Bovendien zijn Wi-Fi-systemen niet ontworpen om hogesnelheidsmobiliteit te ondersteunen. Een belangrijk voordeel van Wi-Fi ten opzichte van WiMAX en 3G is de ruime beschikbaarheid van eindapparaten.
Een grote meerderheid van de laptops die tegenwoordig worden verzonden, hebben een ingebouwde Wi-Fi-interface. Wi-Fi-interfaces worden nu ook ingebouwd in een verscheidenheid aan apparaten, waaronder persoonlijke gegevensassistenten (PDA’s), draadloze telefoons, mobiele telefoons, camera’s en mediaspelers.
Het grote aantal ingebouwde terminals maakt het voor consumenten gemakkelijk om gebruik te maken van de diensten van breedbandnetwerken die met Wi-Fi zijn gebouwd. Net als bij 3G worden de mogelijkheden van Wi-Fi verbeterd om nog hogere datasnelheden te ondersteunen en betere QoS-ondersteuning te bieden.
In het bijzonder zal de opkomende IEEE 802.11n-standaard, door gebruik te maken van ruimtelijke multiplexingtechnologie met meerdere antennes, een peak layer 2-doorvoersnelheid van minimaal 100 Mbps ondersteunen. Er wordt ook verwacht dat IEEE 802.11n aanzienlijke verbeteringen in het bereik zal opleveren door het gebruik van zenddiversiteit en andere geavanceerde technieken.