Ethernet protokolü, Ethernet ağının fiziksel ve veri bağlantısı katmanlarını yöneten kurallar ve standartlar kümesini ifade eder. Yerel alan ağındaki (LAN) cihazların Ethernet çerçevelerini kullanarak birbirleriyle nasıl iletişim kurduğunu tanımlar. Bu, veri kodlama, çerçeveleme, adresleme (MAC adresleri), çarpışma algılama ve ağ topolojisine ilişkin spesifikasyonları içerir.
“Ethernet” terimi genellikle tüm ağ teknolojisini veya cihazları LAN’a bağlamak için kullanılan fiziksel ortamı (Ethernet kabloları gibi) ifade eder. Öte yandan, “Ethernet protokolü” özellikle bir Ethernet ağı içindeki veri iletişimini yöneten kural ve prosedürlerle ilgilidir.
Ethernet protokolünün veri bağlantısı katmanı, LAN’daki cihazlar arasında iletim ve alım için verilerin nasıl formatlanacağını belirtir. Ethernet II (DIX), IEEE 802.3 (Ethernet’i standartlaştıran) ve çerçeve yapısını, hata kontrolünü ve ortam erişim kontrolünü (MAC) tanımlayan diğerleri gibi protokolleri içerir.
Ethernet, öncelikle cihazlar arasında veri iletmek için fiziksel kablolar (çift bükümlü bakır kablolar veya fiber optik kablolar gibi) kullanan kablolu bir ağ teknolojisidir. Ağdaki cihazların iletimden önce dinlediği ve meydana gelen çarpışmaları ele aldığı CSMA/CD (Çarpışma Algılamalı Taşıyıcı Algılama Çoklu Erişim) prensipleriyle çalışır.
Ethernet’in kendisi ne TCP (İletim Kontrol Protokolü) ne de UDP’dir (Kullanıcı Datagram Protokolü). TCP ve UDP, veri bağlantı katmanının (Ethernet’in çalıştığı yer) üzerinde çalışan taşıma katmanı protokolleridir. Ethernet çerçeveleri, veri bağlantı katmanındaki cihazlar arasında veri taşırken, TCP ve UDP, TCP/IP protokol paketindeki taşıma katmanındaki veri iletimini, güvenilirliği ve adreslemeyi yönetir.