Koncepcja odbioru różnorodności jest znana od pewnego czasu. Odbiornik różnorodności wykorzystuje wiele anten w jednym miejscu odbioru. Ponieważ anteny te są umieszczone w odległościach od siebie niecałkowitych, gdy jedna antena doświadcza zaniku wielodrożności, prawdopodobne jest, że pozostałe anteny nie będą w stanie zaniku.
Prowadzi to do konstrukcji odbiorników, w których do przetwarzania przez odbiornik wybierana jest antena o najlepszym sygnale. Analogowe komórkowe stacje bazowe AMPS wykorzystują ten typ różnorodności w celu poprawy odporności na blaknięcie. CDMA wykorzystuje również odbiór różnorodności dla stacji bazowych.
Jednym z najbardziej problematycznych miejsc dla telefonu komórkowego są miejsca pomiędzy komórkami, w których dochodzi do przekazywania połączeń. Jeśli telefon komórkowy ulegnie głębokiemu zanikowi podczas przekazywania, może to skutkować zerwaniem połączenia.
Jeśli odbiór zbiorczy jest przydatny w jednym miejscu odbiornika, czy można używać wielu stacji bazowych w sieci wielostronnej, aby ułatwić wykonywanie połączeń telefonicznych podczas przekazywania połączeń? Odpowiedź brzmi: tak: CDMA stara się przezwyciężyć problem przełączania, wykorzystując dwie lub trzy stacje bazowe jako gigantyczny system różnorodności.
Korzystanie z wielu stacji bazowych jednocześnie i rozmowa z telefonem komórkowym podczas przekazywania połączenia nazywana jest „miękkim przełączaniem”.