Wymóg, że BCCH TRX musi nadawać w sposób ciągły we wszystkich szczelinach czasowych, ustanawia ścisłe ograniczenia dotyczące sposobu realizacji przeskakiwania częstotliwości w komórce. Obecne rozwiązania to przeskakiwanie częstotliwości pasma podstawowego (BB FH) i przeskakiwanie częstotliwości syntetycznej (RF FH).
W przeskakiwaniu częstotliwości pasma podstawowego TRX działa na stałych częstotliwościach. Przeskakiwanie częstotliwości jest generowane poprzez przełączanie kolejnych impulsów w każdej szczelinie czasowej poprzez różne TRX zgodnie z przypisaną sekwencją przeskoków. Liczba częstotliwości do przeskoczenia jest określona przez liczbę TRX. Ponieważ pierwsza szczelina czasowa BCCH TRX nie może przeskakiwać, należy ją wykluczyć z sekwencji przeskoków. Prowadzi to do trzech różnych grup przeskoków. Pierwsza grupa nie przeskakuje i obejmuje jedynie przedział czasowy BCCH. Druga grupa składa się z pierwszych przedziałów czasowych TRX innych niż BCCH. Trzecia grupa obejmuje przedziały czasowe od pierwszego do siódmego z każdego TRX. Jest to zilustrowane na poniższym rysunku.
W syntetyzowanym przeskakiwaniu częstotliwości wszystkie TRX z wyjątkiem BCCH TRX zmieniają swoją częstotliwość dla każdej ramki TDMA zgodnie z sekwencją przeskoków. Zatem BCCH TRX nie przeskakuje. Liczba częstotliwości do przeskoku jest ograniczona do 63, co stanowi maksymalną liczbę częstotliwości na liście Mobile Allocation (MA) omówionej w Sekcji 1.4. Syntetyzowane skakanie pokazano na poniższym rysunku.
Największym ograniczeniem w przeskakiwaniu pasma podstawowego jest to, że liczba częstotliwości przeskakiwania jest taka sama jak liczba TRX. W syntetyzowanym przeskakiwaniu liczba częstotliwości przeskoków może wynosić dowolna liczba przeskoków TRX a 63. Jednakże w przypadku syntetycznego przeskakiwania BCCH TRX jest całkowicie pomijany w sekwencji przeskoków.