Terminy „4G” i „LTE” są często używane zamiennie, ale zrozumienie różnic między nimi jest niezwykle istotne. „4G” (czwarta generacja) to szeroki termin obejmujący różne zaawansowane technologie komunikacji bezprzewodowej. Z kolei LTE (Long-Term Evolution) to specyficzna technologia mieszcząca się w ramach 4G. Aby zapewnić szczegółowe wyjaśnienie, przeanalizujmy historyczny harmonogram i ewolucję tych technologii:
1. 4G (czwarta generacja):
Tło:
- Koncepcja 4G pojawiła się jako następna generacja technologii komunikacji bezprzewodowej, która ma zastąpić 3G (trzecia generacja). Celem było zapewnienie wyższych szybkości transmisji danych, zwiększonej przepustowości sieci i zwiększonej wydajności komunikacji mobilnej.
Kluczowe cele:
- Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU) zdefiniował szczegółowe kryteria wydajności technologii, które należy uznać za 4G. Kryteria te obejmowały szczytową szybkość transmisji danych, wydajność widmową i zaawansowane możliwości, takie jak płynne przekazywanie danych.
Początkowe technologie korzystające z 4G:
- Kilka technologii było początkowo sprzedawanych jako 4G, w tym WiMAX i LTE. Jednak technologie te nie spełniały w pełni pierwotnych kryteriów ITU dla 4G.
Zaawansowany standard IMT ITU:
- Aby zaradzić zamieszaniu, ITU wprowadziło standard IMT-Advanced, określający wymagania dla prawdziwych technologii 4G. Ten standard przygotował grunt pod zaawansowane sieci bezprzewodowe zdolne do zapewniania wyższych szybkości transmisji danych i lepszej wydajności.
2. LTE (długoterminowa ewolucja):
Rozwój:
- LTE, znane szczególnie jako Long-Term Evolution, zostało opracowane jako standard w celu spełnienia wymagań IMT-Advanced i w konsekwencji uznania go za prawdziwą technologię 4G.
Wydanie standardów LTE:
- Standardy LTE zostały opracowane w ramach projektu partnerskiego trzeciej generacji (3GPP), wspólnej inicjatywy obejmującej wiele organizacji zajmujących się standardami telekomunikacyjnymi.
Wdrożenie komercyjne:
-
Sieci
- LTE rozpoczęły komercyjne wdrażanie około 2009 roku i oznaczały znaczący krok naprzód w technologii komunikacji bezprzewodowej. LTE oferowało znaczną poprawę w stosunku do swojego poprzednika, 3G, pod względem szybkości transmisji danych, opóźnień i ogólnej wydajności sieci.
Kluczowe cechy LTE:
- LTE wprowadziło kilka kluczowych funkcji, w tym OFDMA (wielokrotny dostęp z podziałem częstotliwości ortogonalnych) do efektywnego wykorzystania widma, MIMO (wiele wejść i wyjść z wieloma wyjściami) w celu poprawy szybkości transmisji danych oraz zaawansowane schematy modulacji.
Ścieżka migracji:
- LTE zapewniło ścieżkę migracji dla operatorów sieci przechodzących z 3G na bardziej zaawansowaną technologię 4G. Pozwoliło to na współistnienie obu technologii w okresie przejściowym.
Ewolucja z LTE-Advanced i LTE-Advanced Pro:
- LTE nadal ewoluowało wraz z kolejnymi wersjami, w tym LTE-Advanced i LTE-Advanced Pro, wprowadzając dodatkowe funkcje, takie jak agregacja nośnych, ulepszony MIMO i obsługa schematów modulacji wyższego rzędu.
Wniosek:
Podsumowując, termin „4G” reprezentuje szerszą koncepcję czwartej generacji technologii komunikacji bezprzewodowej. LTE, jako specyficzna technologia, została opracowana w celu spełnienia kryteriów określonych przez ITU dla prawdziwych standardów 4G. Podczas gdy wprowadzenie na rynek technologii pretendujących do statusu 4G poprzedziło finalizację standardu IMT-Advanced, LTE wyłoniło się jako kluczowy gracz w prawdziwym krajobrazie 4G, zapewniając zaawansowane możliwości i znacznie zwiększając możliwości komunikacji bezprzewodowej. Dlatego LTE, jako technologia 4G, pojawiła się po konceptualizacji 4G i ustanowieniu standardu IMT-Advanced.