Werk van synchronisatiekanalen P-SCH & SSCH in 3G WCDMA
Synchronisatiekanaal wordt hoofdzakelijk gebruikt voor het zoeken naar cellen en heeft twee subkanalen: P-SCH en S-SCH. SCH wordt verzonden op de eerste 256 chips van elk tijdslot. De primaire synchronisatiecode wordt in elk tijdslot herhaaldelijk verzonden. Secundaire synchronisatiecode specificeert de versleutelingscodegroepen van de cel.
Wanneer een UE wordt ingeschakeld, is het eerste wat deze doet het UMTS-spectrum scannen en een UMTS-cel vinden. Daarna moet het de primaire scramblingcode vinden die door die cel wordt gebruikt om de BCCH te kunnen decoderen (voor systeeminformatie). Dit gebeurt met behulp van het Synchronisatiekanaal.
Elke cel van een NodeB heeft zijn eigen SCH-timing, zodat er geen overlapping is.
De SCH is een puur fysiek downlinkkanaal dat over de hele cel wordt uitgezonden. Het wordt ongecodeerd verzonden gedurende de eerste 256 chips van elk tijdslot, in tijdmultiplex met de P-CCPCH. Het is het enige kanaal dat niet over het gehele radioframe is verspreid. De SCH levert de primaire scramblingcodegroep (één van de 64 groepen), evenals de radioframe- en tijdslotsynchronisatie.
De SCH bestaat uit twee subkanalen, de primaire en secundaire SCH. Deze subkanalen worden parallel verzonden met behulp van codeverdeling tijdens de eerste 256 chips van elk tijdslot. P-SCH verzendt altijd primaire synchronisatiecode. S-SCH verzendt secundaire synchronisatiecodes.
De primaire synchronisatiecode wordt aan het begin van elk tijdslot herhaald. Dezelfde code wordt door alle cellen gebruikt en stelt de mobiele telefoons in staat het bestaan van de UMTS-cel te detecteren en deze te synchroniseren op de tijdslotgrenzen. Dit gebeurt normaal gesproken met een enkel aangepast filter of een soortgelijk apparaat. De slottiming van de cel wordt verkregen door het detecteren van pieken in de aangepaste filteruitvoer.
Dit is de eerste stap van de celzoekprocedure. De tweede stap wordt uitgevoerd met behulp van het secundaire synchronisatiekanaal.