Tworzenie podsieci to proces dzielenia dużej sieci IP na mniejsze podsieci, zwane podsieciami, w celu poprawy wydajności sieci, optymalizacji przydzielania adresów IP i zwiększenia ogólnej wydajności sieci. Proces ten polega na przydzieleniu części bitów hosta z oryginalnej sieci w celu utworzenia mniejszych podsieci, każda z własną maską podsieci. Umożliwia to efektywniejsze wykorzystanie przestrzeni adresowej IP oraz ułatwia lepsze zarządzanie ruchem i zasobami sieciowymi.
Zasada podziału na podsieci opiera się na podziale przestrzeni adresowej IP na mniejsze, łatwiejsze w zarządzaniu segmenty, aby spełnić określone wymagania sieciowe. Dzieląc dużą sieć na mniejsze podsieci, tworzenie podsieci zwiększa bezpieczeństwo sieci, zmniejsza ruch rozgłoszeniowy i umożliwia łatwiejsze administrowanie adresami IP. Obsługuje także hierarchiczny projekt sieci, w którym podsieci można dalej dzielić na podsieci, aby dostosować się do rozwoju i poprawić skalowalność sieci.
Pierwszym krokiem w tworzeniu podsieci jest określenie wymagań sieciowych i wybranie odpowiedniej maski podsieci. Ta decyzja jest kluczowa, ponieważ określa rozmiar każdej podsieci i liczbę adresów hostów dostępnych w każdej podsieci. Wybrana maska podsieci określa, ile bitów jest używanych w części sieciowej adresu IP i ile bitów jest przydzielonych dla adresów hostów.
Cel tworzenia podsieci jest wieloaspektowy:
- Efektywne wykorzystanie adresów IP: Podsieci umożliwiają organizacjom optymalizację alokacji adresów IP poprzez podzielenie dużej przestrzeni adresów IP na mniejsze segmenty dostosowane do konkretnych potrzeb sieci.
- Większa wydajność sieci: Zmniejszając rozmiar domen rozgłoszeniowych i kontrolując przepływ ruchu, tworzenie podsieci poprawia wydajność sieci i zmniejsza jej przeciążenie.
- Większe bezpieczeństwo: podsieci zwiększają bezpieczeństwo sieci, izolując różne segmenty sieci i umożliwiając bardziej szczegółową kontrolę nad dostępem i przepływem ruchu.
- Skalowalność: Podsieci wspierają rozwój i skalowalność sieci, zapewniając ramy do dodawania nowych urządzeń i dostosowywania się do zmian w topologii sieci.
Istnieją przede wszystkim dwie metody tworzenia podsieci:
- Maskowanie podsieci o stałej długości (FLSM): W FLSM każda podsieć w sieci używa tej samej maski podsieci. Podsieci mają tę samą wielkość i są definiowane na podstawie początkowej alokacji bitów hosta z oryginalnej przestrzeni adresowej sieci.
- Maska podsieci o zmiennej długości (VLSM): VLSM umożliwia podsieciom posiadanie różnych rozmiarów poprzez użycie różnych masek podsieci w tej samej przestrzeni adresowej sieci. Ta elastyczność umożliwia bardziej efektywne wykorzystanie adresów IP i obsługuje hierarchiczne schematy adresowania, w których większe podsieci można w razie potrzeby dalej dzielić na mniejsze podsieci.
Metody te zapewniają administratorom sieci elastyczność w dostosowywaniu podsieci do konkretnych wymagań sieci, zapewniając efektywne wykorzystanie adresów IP i optymalną wydajność sieci.