Protokoły routingu ułatwiają proces dynamicznego aktualizowania i utrzymywania tablic routingu w sieci, umożliwiając routerom określenie optymalnych ścieżek przesyłania pakietów danych. Działają poprzez routery wymieniające informacje o routingu poprzez okresowe aktualizacje lub wyzwalane zdarzenia. Każdy router uczy się o topologii sieci i dostępnych ścieżkach, udostępniając informacje sąsiadującym routerom, korzystając z algorytmów do obliczania najlepszych tras na podstawie takich wskaźników, jak odległość, przepustowość i przeciążenie sieci. Protokoły routingu zapewniają wydajne i niezawodne dostarczanie pakietów, dostosowując się do zmian warunków sieciowych i odpowiednio aktualizując tablice routingu.
Protokół informacji o routingu (RIP) to protokół routingu wektora odległości używany w sieciach lokalnych i mniejszych sieciach. Działa poprzez routery okresowo rozsyłające całą swoją tablicę routingu do sąsiednich routerów. Po otrzymaniu tych aktualizacji routery porównują anonsowane trasy z własnymi wpisami w tablicy routingu i aktualizują swoje trasy, jeśli na podstawie liczby przeskoków zostaną znalezione lepsze ścieżki. Routery RIP domyślnie wymieniają aktualizacje tras co 30 sekund, pomagając utrzymać łączność sieciową i dostosować się do zmian topologii. Jednak prostota protokołu RIP i ograniczenia w obsłudze dużych sieci doprowadziły do jego rzadszego stosowania na rzecz bardziej zaawansowanych protokołów, takich jak OSPF i BGP, w większych i bardziej złożonych sieciach.
Mechanizm routingu polega na tym, że routery korzystają z protokołów i algorytmów routingu w celu określenia najlepszych ścieżek przesyłania pakietów danych przez sieć. Kiedy router odbiera pakiet, sprawdza docelowy adres IP, aby określić router następnego przeskoku lub interfejs wychodzący na podstawie swojej tablicy routingu. Ta tabela zawiera informacje o miejscach docelowych sieci i powiązanych ścieżkach, uzyskane albo poprzez ręczną konfigurację, albo dynamicznie poprzez protokoły routingu. Proces wyznaczania trasy obejmuje kilka etapów: określenie trasy na podstawie wskaźników, takich jak liczba przeskoków lub koszt, propagacja trasy poprzez aktualizacje tras oraz utrzymywanie tras poprzez okresowe aktualizacje i mechanizmy starzenia się tras. Dzięki ciągłej aktualizacji i optymalizacji tablic routingu routery zapewniają wydajne dostarczanie pakietów w sieciach, dostosowując się jednocześnie do zmian w topologii i warunkach sieci.