Narzędzia do planowania sieci mogą zautomatyzować proces iteracyjny wymagany do planowania ręcznego. W ciągu ostatnich kilku lat narzędzi było niewiele. Niektóre z nich mogą planować sieci wewnętrzne i zewnętrzne lub przynajmniej zawierać kilka komórek zewnętrznych w celu oceny zakłóceń lub transferu między systemami.
Wybierając narzędzie do planowania sieci wewnętrznej, zadaj sobie następujące ważne pytania. Ma odpowiedni model dystrybucji RF? Jako wymagane dane wejściowe wprowadzone do narzędzia? Zależność pomiędzy sygnałem wejściowym a modelem RF jest słaba w przypadku modeli zagregowanych, ale staje się coraz ważniejsza – wymagająca większego wysiłku – w przypadku modelu Ray Run lub (jeszcze gorzej) śledzenia promieni.
Większość narzędzi do planowania sieci wewnętrznej (dla pikokomórek) wykorzystuje modele dystrybucji, które można sklasyfikować w następujący sposób:
•Modele empiryczne.Wierzą tylko w jedną relację przestrzenną pomiędzy jednym odbiornikiem z danymi, budynkiem i jednym nadajnikiem.
•Modele semiempiryczne.Są one zgodne z modelem jasno-Keenana. Oprócz tej prostej, odległej części modelowania, zamknięte narzędzie planowania może obejmować symulację dyfrakcji, która naśladuje efekty pionowe i poziome. Pionowa płaszczyzna dyfrakcji, zwykle widoczna przy otwartym lub zamkniętym narzędziu do planowania sieci, ma ograniczone zastosowanie w pomieszczeniu, ponieważ symuluje jednocześnie całe piętro. Z drugiej strony dyfrakcja w płaszczyźnie poziomej jest przydatna w pomieszczeniach zamkniętych do oceny wpływu ściany i otworów (tj. Drzwi i okien).
•Modele deterministyczne.Uwzględniają one ośrodek propagacji (korytarze efektów falowodowych, tunele itp.) i właściwości fizyczne przegrody (przepuszczalność, przewodność i odbicie), aby dokładnie oszacować sygnał odbierany w odbiorniku. Modele te można podzielić na modele 2-D i 3-D oraz uproszczony model ścieżki dominującej wykorzystujący śledzenie promieni. Model śledzenia promieni może rozwiązać różne możliwe ścieżki od nadajnika do odbiornika w celu indywidualnego przewidywania utraty ścieżki.
Przewidywanie wyniku w każdym punkcie połączonego sygnału, sumując wszystkie składowe wielościeżkowe, docierają do określonej lokalizacji. Prognozy można również wytłumaczyć efektami dyfrakcyjnymi w rogach, co ma szczególne znaczenie w przypadku warunków zewnętrznych selenu. Ze względu na wymagane obliczenia komputerowe modele deterministyczne będą trwać dłużej niż modele empiryczne.
Modele deterministyczne o stosunkowo dużej dokładności wymagają jednak zrównoważenia z wymaganą dokładnością wymaganej mocy (zarówno jako materiału budowlanego, jak i jego charakterystyki) i względnej powolności modelu. Determinizm to szybsza droga do prawdziwego trójwymiarowego śledzenia promieni. Zasadniczo wybiera tylko najbardziej odpowiednie sposoby ze wszystkich zdefiniowanych w trójwymiarowym śledzeniu promieni, a następnie określa straty wnikania, odbicia i dyfrakcji ściany rozkładu tłumienia.
Poziom wysiłku wymagany do obliczenia dokładnego określenia budynku, w połączeniu z długim przewidywaniem modelu ray tracingu, w dalszym ciągu nie zaleca stosowania tak szerokich narzędzi planistycznych.