Polecenie ping w protokole IP (Internet Protocol) służy do testowania łączności między dwoma urządzeniami sieciowymi, zazwyczaj między hostem lokalnym a hostem zdalnym. Podczas pingowania adresu IP komputer wysyła pakiety żądania echa protokołu ICMP (Internet Control Message Protocol) na określony adres IP. Jeśli urządzenie zdalne jest osiągalne i skonfigurowane do odpowiadania na żądania echa ICMP, odpowie pakietami odpowiedzi echa ICMP. Ta wymiana pozwala określić, czy określony adres IP jest osiągalny w sieci i ocenić czas podróży w obie strony (RTT) potrzebny pakietom do podróży do i z miejsca docelowego.
„Pingowanie adresu IP” oznacza działanie polegające na użyciu polecenia ping w celu wysłania pakietów żądania echa ICMP na określony adres IP i oczekiwaniu na pakiety odpowiedzi echa ICMP w odpowiedzi. Proces ten pomaga administratorom sieci i użytkownikom diagnozować problemy z łącznością, weryfikować konfiguracje sieci i oceniać wydajność sieci poprzez pomiar utraty pakietów, opóźnień i niezawodności między urządzeniami. Ping jest podstawowym narzędziem do rozwiązywania problemów i monitorowania sieci ze względu na prostotę i skuteczność w ocenie podstawowej łączności.
Pełna forma „pingowania” to Packet Internet Groper. Termin „ping” powstał na podstawie terminologii sonaru, zgodnie z którą wysyłany jest impuls dźwiękowy w celu wykrycia obiektów na swojej drodze. Podobnie polecenie ping w sieciach wysyła pakiet (impuls) na określony adres IP i czeka na odpowiedź. Mierzony jest czas potrzebny pakietowi na podróż do miejsca docelowego i z powrotem, co zapewnia wgląd w wydajność sieci i łączność. Polecenie ping jest szeroko stosowane w różnych systemach operacyjnych i urządzeniach sieciowych do sprawdzania stanu połączeń sieciowych i diagnozowania problemów związanych z siecią.