MPLS (Multiprotocol Label Switching) is een protocol dat wordt gebruikt in telecommunicatie- en computernetwerken om netwerkverkeersstromen te versnellen en vorm te geven. De primaire functie ervan is om datapakketten langs vooraf bepaalde paden door het netwerk te leiden. MPLS werkt op Layer 2.5, tussen de traditionele Layer 2 (Data Link) en Layer 3 (Netwerk) van het OSI-model. Dankzij deze positionering kan MPLS pakketten efficiënt routeren op basis van eenvoudige labels die aan elk pakket zijn bevestigd, in plaats van complexe headerinformatie, waardoor het sneller en efficiënter gaat dan traditionele IP-routering.
Een van de belangrijkste voordelen van MPLS is het vermogen om de netwerkprestaties en -efficiëntie te verbeteren. Door labels te gebruiken om pakketten langs vooraf bepaalde paden of “label-switched paths” (LSP’s) te routeren, vermindert MPLS de tijd en middelen die routers nodig hebben om datapakketten te verwerken en door te sturen. Dankzij dit mechanisme voor het wisselen van labels kunnen MPLS-netwerken hogere pakketdoorstuursnelheden, lagere latentie en beter verkeersbeheer realiseren in vergelijking met conventionele IP-routeringsmethoden.
MPLS is voordelig omdat het de Quality of Service (QoS) en verkeerstechnische mogelijkheden ondersteunt. Het stelt netwerkexploitanten in staat bepaalde soorten verkeer (zoals spraak of video) voorrang te geven boven andere, waardoor consistente prestaties en minimale vertraging voor kritieke toepassingen worden gegarandeerd. MPLS vergemakkelijkt ook het efficiënte gebruik van netwerkbronnen door beheerders in staat te stellen verkeerspaden dynamisch aan te passen en bandbreedte toe te wijzen op basis van realtime netwerkomstandigheden en applicatievereisten. Deze functies maken MPLS geschikt voor het ondersteunen van diverse applicaties en service-level overeenkomsten (SLA’s) in bedrijfsnetwerken, serviceprovideromgevingen en cloud computing-infrastructuren.
MPLS is sneller dan traditionele IP-routering, voornamelijk vanwege het gebruik van labels met een vaste lengte en vooraf bepaalde doorstuurpaden. In MPLS-netwerken nemen routers doorstuurbeslissingen op basis van labels die aan pakketten zijn gekoppeld op het netwerkingangspunt. Deze op labels gebaseerde schakelmethode elimineert de noodzaak voor routers om voor elk pakket complexe header-lookups en routeberekeningen uit te voeren, waardoor de verwerkingsoverhead en de latentie bij het doorsturen van pakketten worden verminderd. Als gevolg hiervan kunnen MPLS-netwerken hogere datatransmissiesnelheden en een lagere latentie bereiken in vergelijking met IP-routering, waardoor ze ideaal zijn voor toepassingen die hoogwaardige, realtime datalevering vereisen, zoals spraak- en videoconferenties, online gaming en multimediastreaming.