Schaduwvervaging geeft de vervaging aan die wordt veroorzaakt door obstructie als gevolg van een gebouw of een natuurlijk kenmerk. Schaduwvervaging verandert langzaam en wordt daarom “langzaam vervagen” genoemd.
Statistieken laten herhaaldelijk zien dat de mediaanniveaus van ontvangen signalen een lognormale verdeling volgen met de tijd en locatie op een bepaalde afstand. Vervaging veroorzaakt door locatie (voornamelijk door obstructie) is veel groter dan vervaging veroorzaakt door tijd. Daarom is de grootste zorg voor schaduwvervaging die veroorzaakt door locatieveranderingen.
Om het effect van schaduwvervaging te minimaliseren en een bepaalde kans op randdekking te garanderen, moeten bepaalde aanpassingen worden gedaan. Dit wordt de “langzame vervagingsmarge” of de “schaduwvervagingsmarge” genoemd. Figuur hieronder toont de relatie tussen de langzame fadingmarge en de waarschijnlijkheid van de celrand.
Het verschil dat wordt gevonden in de langzame vervaging wordt weerspiegeld door de standaardafwijking van langzame vervaging. De standaardafwijking van langzame fading toont de verdeling van de radiosignaalsterkte op verschillende testpunten op vergelijkbare afstanden van de zender.
Deze spreiding van waarden benadert de standaardafwijking van de signaalsterkte op verschillende testpunten op vergelijkbare afstanden. De standaardafwijking van langzame vervaging varieert afhankelijk van de geologische vorm.
De waarde varieert van 5 dB tot 12 dB. In vlakke gebieden, zoals landelijke gebieden en open gebieden, is de standaardafwijking van langzame vervaging lager dan die in voorstedelijke en stedelijke gebieden. De vereiste standaardafwijkingen in dicht stedelijk gebied met een sterk geïntegreerde gebouwindeling en een diepere dekking binnenshuis zijn zelfs hoger dan in een typische stedelijke omgeving. De onderstaande tabel geeft een overzicht van de typische standaardafwijkingen van langzame vervaging op verschillende geologische locaties.
Typisch voorbeeld van standaardafwijkingen bij langzaam vervagen
De langzame vervagingsmarge kan worden verkregen op basis van de dekkingswaarschijnlijkheid van de celrand en de standaardafwijking van langzame vervaging.
De formule voor het berekenen van de kans op randdekking is als volgt:
Kans op randdekking = 1 – Q (marge van langzame vervaging/standaardafwijking van langzame vervaging)