Natuurlijk was de eerste toepassing waarvoor een draadloos alternatief werd ontwikkeld en ingezet spraaktelefonie. Deze systemen, genaamd Wireless Local Loop (WLL),
waren behoorlijk succesvol in ontwikkelingslanden als China, India, Indonesië, Brazilië,
en Rusland, waar de grote vraag naar basistelefoondiensten niet kon worden beantwoord
gebruikmakend van bestaande infrastructuur. In feite zijn WLL-systemen gebaseerd op digitaal verbeterd
draadloze telefonie (DECT) en CDMA-standaarden (Code Division Multiple Access).
blijven op deze markten ingezet worden.
In dezelfde tijd concentreerden verschillende kleine startende bedrijven zich uitsluitend op het leveren van diensten
Internettoegangsdiensten via draadloos. Deze draadloze internetprovider
(WISP)-bedrijven implementeerden doorgaans systemen in de licentievrije 900MHz- en
2,4GHz-banden. Bij de meeste van deze systemen moesten antennes worden geïnstalleerd
gebouwen van klanten, hetzij op daken, hetzij onder de dakrand van hun gebouwen.
De inzet bleef meestal beperkt tot bepaalde buurten en kleine steden. Deze
vroege systemen boden doorgaans snelheden tot een paar honderd kilobits per seconde. Later
evoluties van vergunningsvrije systemen konden hogere snelheden bieden.