4G LTE

LTE-categorieën (Long-Term Evolution) definiëren de prestatieniveaus van verschillende LTE-apparaten, inclusief hun maximale datasnelheden en mogelijkheden. De categorieën variëren van Categorie 1 tot Categorie 20, waarbij elke categorie verschillende niveaus van uplink- en downlink-snelheden, modulatieschema’s en het aantal ondersteunde antennes specificeert. LTE Categorie 1 ondersteunt bijvoorbeeld een maximale downlinksnelheid van 10 Mbps, terwijl Categorie 6 maximaal 300 Mbps ondersteunt. Deze categorieën helpen bij het classificeren van apparaten en hun compatibiliteit met verschillende netwerkdiensten.

Welke LTE-categorieën?

LTE-banden verwijzen naar specifieke frequentiebereiken die zijn toegewezen voor LTE-communicatie. Verschillende regio’s en landen gebruiken verschillende LTE-banden, afhankelijk van hun regelgevingsomgeving en spectrumbeschikbaarheid. LTE Band 1 werkt bijvoorbeeld in het 2100 MHz-bereik, terwijl LTE Band 3 werkt in het 1800 MHz-bereik. Het gebruik van meerdere banden zorgt voor een betere dekking en capaciteit, waardoor LTE-netwerken de distributie van verkeer efficiënt kunnen beheren en de gebruikerservaring kunnen verbeteren. Apparaten moeten de juiste LTE-banden ondersteunen om verbinding te kunnen maken met een specifiek netwerk.

LTE+ (ook bekend als LTE-Advanced of LTE-A) is een verbeterde versie van LTE die hogere datasnelheden en betere netwerkprestaties biedt. Het bereikt dit door meerdere LTE-carriers samen te voegen, waardoor een grotere bandbreedte en verbeterde spectrale efficiëntie mogelijk zijn. LTE+ introduceert ook geavanceerde technologieën zoals MIMO van hogere orde (Multiple Input Multiple Output) en verbeterde modulatieschema’s. Als gevolg hiervan biedt LTE+ hogere download- en uploadsnelheden vergeleken met standaard LTE, waardoor het de betere optie is voor gebruikers die hogere datasnelheden en betrouwbaardere connectiviteit nodig hebben.

LTE Categorie 7 is een geavanceerde categorie in de LTE-classificatie en biedt hogere datasnelheden dan eerdere categorieën. Het ondersteunt een maximale downlinksnelheid van 300 Mbps en een uplinksnelheid van 100 Mbps. LTE Categorie 7-apparaten ondersteunen doorgaans carrieraggregatie, waarbij meerdere LTE-carriers worden gecombineerd om de bandbreedte en datasnelheden te vergroten. Bovendien kunnen Categorie 7-apparaten complexere modulatieschema’s en meerdere antennes aan, waardoor verbeterde netwerkprestaties en gebruikerservaring mogelijk zijn.

VoLTE (Voice over LTE) is over het algemeen gratis te gebruiken, omdat het een dienst is die wordt aangeboden door mobiele providers en waarmee spraakoproepen kunnen worden gedaan via het LTE-netwerk in plaats van traditionele circuitgeschakelde netwerken. De kosten die gepaard gaan met het gebruik van VoLTE zijn echter doorgaans inbegrepen in het standaard spraak- of data-abonnement dat door de provider wordt aangeboden. Er zijn geen extra kosten specifiek verbonden aan het gebruik van VoLTE, maar afhankelijk van uw abonnement kunnen er normale gesprekskosten in rekening worden gebracht.

Is het de moeite waard om VoLTE ingeschakeld te hebben?

VoLTE verzamelt niet rechtstreeks gegevens van internet ten behoeve van het gesprek zelf, aangezien het werkt via het LTE-netwerk, dat deel uitmaakt van de infrastructuur van uw mobiele provider. Omdat VoLTE-oproepen echter dezelfde datakanalen gebruiken als internetdata, zorgen ze voor een betere kwaliteit en aanvullende diensten, zoals snellere oproepopbouwtijden en gelijktijdig spraak- en datagebruik. Dit betekent dat u tijdens een VoLTE-gesprek nog steeds internet kunt gebruiken met LTE-snelheden, in tegenstelling tot traditionele spraakoproepen die de datasnelheid kunnen verminderen.

Of VoLTE door Play wordt betaald of is opgenomen in het serviceplan, hangt af van de specifieke voorwaarden van uw contract met Play, een mobiele provider. Over het algemeen wordt VoLTE zonder extra kosten aangeboden als onderdeel van het standaard spraak- of data-abonnement. Het is echter raadzaam om contact op te nemen met Play voor informatie over eventuele specifieke kosten of beperkingen die verband houden met het gebruik van VoLTE onder uw abonnement.

Of VoLTE door T-Mobile wordt betaald of inbegrepen in het abonnement, hangt af van uw contract bij T-Mobile. VoLTE is doorgaans een functie die zonder extra kosten in de meeste moderne abonnementen is opgenomen, omdat het deel uitmaakt van de standaardservice die door de provider wordt geleverd. Het wordt echter aanbevolen om bij T-Mobile te informeren of er speciale voorwaarden of kosten gelden met betrekking tot VoLTE-gebruik binnen uw specifieke abonnement.

Het Serving GPRS Support Node (SGSN) is een cruciaal onderdeel van het GPRS-netwerk (General Packet Radio Service) dat datapakketten beheert en levert van en naar mobiele apparaten binnen het servicegebied. Het is verantwoordelijk voor het mobiliteitsbeheer, sessiebeheer en interactie met andere netwerkcomponenten zoals de Gateway GPRS Support Node (GGSN). Het SGSN voert taken uit zoals het authenticeren van de gebruiker, het onderhouden van de locatie van de gebruiker en het beheren van de gegevensstroom tussen het mobiele apparaat en het netwerk.

Wat is de functie van SGSN?

Het SGSN is primair verantwoordelijk voor het leveren van datadiensten aan mobiele gebruikers in een GPRS-netwerk. Het volgt de locatie van mobiele apparaten, beheert hun datasessies en vergemakkelijkt de routering van gegevens tussen het mobiele apparaat en externe netwerken. Het SGSN speelt ook een sleutelrol bij het waarborgen van de veiligheid en integriteit van de gegevens die worden verzonden.

In het GPRS-netwerk voert het SGSN verschillende taken uit, waaronder mobiliteitsbeheer, sessiebeheer en authenticatie. Mobiliteitsbeheer omvat het volgen van de locatie van mobiele apparaten binnen het netwerk en het bijwerken van hun positie terwijl ze zich verplaatsen. Sessiebeheer omvat het opzetten, onderhouden en beëindigen van datasessies met het mobiele apparaat. Authenticatie is het proces waarbij de identiteit van de gebruiker wordt geverifieerd om ervoor te zorgen dat alleen geautoriseerde gebruikers toegang hebben tot het netwerk en de bijbehorende services.

In een 4G-netwerk is het SGSN vervangen door de Serving Gateway (SGW) en de Mobility Management Entity (MME). Deze componenten nemen de functies over die voorheen door het SGSN werden afgehandeld, zoals mobiliteitsbeheer, sessiebeheer en gegevensroutering. De verschuiving van SGSN naar SGW/MME weerspiegelt de evolutie van de mobiele netwerkarchitectuur om tegemoet te komen aan de hogere datasnelheden en complexere servicevereisten van 4G-technologie.

In een 2G-netwerk speelt het SGSN een vergelijkbare rol als bij GPRS, waarbij het de levering van datapakketten van en naar mobiele apparaten beheert. Het werkt samen met andere 2G-netwerkelementen, zoals de Base Station Controller (BSC) en Mobile Switching Center (MSC), om de gegevensoverdracht te vergemakkelijken en gebruikerssessies te onderhouden. Het SGSN zorgt ook voor gebruikersauthenticatie en locatietracking, zodat datadiensten efficiënt worden geleverd aan 2G mobiele apparaten.

Het inschakelen van VoLTE (Voice over LTE) kan nuttig zijn, omdat u hiermee kunt bellen via het 4G LTE-netwerk, dat over het algemeen een betere gesprekskwaliteit en snellere oproepopbouwtijden biedt in vergelijking met traditionele 2G- of 3G-netwerken. Het maakt ook gelijktijdig spraak- en datagebruik mogelijk, wat betekent dat u tijdens een gesprek datadiensten kunt gebruiken.

Is VoLTE belangrijk?

VoLTE is belangrijk omdat het de kwaliteit en betrouwbaarheid van spraakoproepen verbetert. Het biedt high-definition (HD) spraakkwaliteit en vermindert het aantal oproepen. Bovendien ondersteunt het gelijktijdig spraak- en datagebruik, wat de algehele gebruikerservaring verbetert, vooral voor toepassingen die zowel spraak- als dataverbindingen vereisen.

VoLTE is doorgaans niet gratis; Er worden meestal kosten in rekening gebracht, afhankelijk van uw mobiele abonnement of de prijsstructuur van uw provider. De meeste providers nemen VoLTE op in hun standaardabonnementen, maar het is altijd het beste om contact op te nemen met uw provider om inzicht te krijgen in de mogelijke kosten die gepaard gaan met het gebruik van VoLTE.

VoLTE telt in de meeste gevallen niet mee voor uw datavolume. Hoewel VoLTE het LTE-netwerk gebruikt om spraakoproepen uit te voeren, wordt dit afzonderlijk van uw datagebruik behandeld. Het is echter altijd raadzaam om bij uw provider te informeren naar specifieke details over de invloed van VoLTE op uw data-abonnement.

Als u VoLTE uitschakelt, gebruikt uw apparaat standaard oudere netwerktechnologieën zoals 2G of 3G voor spraakoproepen. Dit kan resulteren in een lagere gesprekskwaliteit, langere opbouwtijden voor gesprekken en het onvermogen om datadiensten te gebruiken tijdens een gesprek. Bovendien kunt u te maken krijgen met meer afgebroken oproepen en tragere overdrachten tussen netwerkcellen.

Overstappen naar een eSIM kan de moeite waard zijn als u waarde hecht aan het gemak en de flexibiliteit die het biedt. eSIM’s vereenvoudigen het proces van het wisselen van provider, het beheren van meerdere abonnementen en het verminderen van de fysieke ruimte die nodig is voor simkaartsleuven. Ze maken ook meer gestroomlijnde apparaatontwerpen en snellere activering van mobiele diensten mogelijk.

Wat zijn de nadelen van eSIM?

De nadelen van eSIM zijn onder meer de beperkte compatibiliteit met oudere apparaten die geen eSIM-technologie ondersteunen, mogelijke problemen bij het overbrengen van eSIM-profielen tussen apparaten en uitdagingen in regio’s met onvoldoende netwerkondersteuning of tijdens technische problemen waar digitale activering problematisch kan zijn.

Het doel van een eSIM is om een ​​flexibelere en gemakkelijkere manier te bieden om mobiele netwerkverbindingen te beheren. Met eSIM’s zijn er geen fysieke simkaarten meer nodig, waardoor gebruikers van provider kunnen wisselen of nieuwe abonnementen kunnen activeren zonder kaarten te hoeven wisselen. Ze ondersteunen ook meerdere netwerkprofielen, waardoor het eenvoudiger wordt om verschillende abonnementen op één apparaat te beheren.

Het omzetten van uw simkaart naar een eSIM kan nuttig zijn om het beheer van mobiele diensten te vereenvoudigen, zoals eenvoudig van provider wisselen of meerdere abonnementen activeren. Het maakt ook fysieke ruimte op uw apparaat vrij voor andere functies en ondersteunt compactere en gestroomlijnde apparaatontwerpen.

Het omzetten van een fysieke simkaart naar een eSIM is over het algemeen een goede keuze als u de voorkeur geeft aan het extra gemak en de flexibiliteit van digitale simtechnologie. Het maakt eenvoudiger beheer van mobiele netwerkprofielen mogelijk en vereenvoudigt het proces van het wisselen van provider of het activeren van nieuwe diensten. Zorg er echter voor dat uw apparaat eSIM ondersteunt en houd rekening met de mogelijke beperkingen voordat u overstapt.

VSWR staat voor Voltage Standing Wave Ratio. Het is een maatstaf die wordt gebruikt in de radio-, telecommunicatie- en omroepsector om de efficiëntie van de krachtoverdracht van een transmissielijn naar een antenne te beoordelen. VSWR geeft aan hoe goed de impedantie van de antenne overeenkomt met de impedantie van de transmissielijn.

Wat wordt beschouwd als een goede VSWR?

Een goede VSWR is doorgaans 1,5:1 of lager. Dit geeft aan dat de impedantie-aanpassing tussen de antenne en de transmissielijn uitstekend is, wat resulteert in minimale signaalreflectie en efficiënte vermogensoverdracht. Hogere VSWR-waarden suggereren meer impedantie-mismatch en verhoogde signaalreflectie.

VSWR, of Voltage Standing Wave Ratio, kwantificeert de verhouding tussen de maximale en minimale spanning in een staande golfpatroon langs een transmissielijn. Het is een belangrijke maatstaf om te evalueren hoe goed een antenne- of transmissielijnsysteem presteert en hoe efficiënt signalen worden verzonden.

Aanvaardbaar gereflecteerd vermogen is doorgaans gerelateerd aan de VSWR-waarde. Over het algemeen komt een VSWR van 1,5:1 overeen met minder dan 4% gereflecteerd vermogen. Een lager gereflecteerd vermogen duidt op een betere impedantie-aanpassing en een efficiëntere vermogensoverdracht tussen de transmissielijn en de antenne.

TOS staat voor Total Optical System. In de context van telecommunicatie verwijst het doorgaans naar het volledige systeem dat optische vezels, zenders, ontvangers en andere componenten omvat die betrokken zijn bij de transmissie van optische signalen.

Het doel van een eSIM (embedded SIM) is om meer flexibiliteit en gemak te bieden bij het beheren van mobiele netwerkverbindingen. Een eSIM is een digitale simkaart die rechtstreeks in het apparaat is ingebouwd, waardoor er geen fysieke simkaart nodig is. Hierdoor kunnen gebruikers van provider wisselen, nieuwe abonnementen activeren en meerdere netwerkprofielen beheren zonder een fysieke kaart te hoeven verwisselen.

Wat zijn de nadelen van eSIM?

De nadelen van eSIM zijn onder meer de beperkte compatibiliteit met oudere apparaten die geen eSIM-technologie ondersteunen, mogelijke problemen bij het overbrengen van eSIM-profielen tussen apparaten en de afhankelijkheid van digitale activeringsprocessen, wat een uitdaging kan zijn in gebieden met slechte netwerkondersteuning of tijdens apparaatstoringen.

Overstappen naar eSIM kan voordelen bieden zoals eenvoudiger beheer van meerdere mobiele abonnementen, de mogelijkheid om van provider te wisselen zonder fysieke simkaarten te wisselen, en het besparen van fysieke ruimte op apparaten voor andere componenten. Het maakt ook compactere apparaatontwerpen mogelijk en vermindert de behoefte aan fysieke simkaartsleuven.

Ja, je kunt bellen met een eSIM. De eSIM functioneert als een traditionele simkaart, waardoor u spraak-, tekst- en datadiensten kunt gebruiken zolang uw apparaat is verbonden met een mobiel netwerk en het eSIM-profiel correct is geactiveerd.

Het verschil tussen een simkaart en een eSIM ligt in hun vormfactor en functionaliteit. Een traditionele simkaart is een verwijderbare fysieke kaart die in een apparaat wordt geplaatst, terwijl een eSIM een ingebouwd digitaal onderdeel is waarvoor geen fysieke plaatsing of verwijdering vereist is. eSIM’s bieden meer flexibiliteit en gemak bij het beheren van netwerkverbindingen en profielen.

Netwerk RSRP (Reference Signal Receiver Power) is een maatstaf voor het vermogensniveau van de referentiesignalen die worden ontvangen van een zendmast binnen een mobiel netwerk. Het wordt gebruikt om de sterkte van het signaal dat een apparaat ontvangt te beoordelen, wat van invloed is op de kwaliteit van de verbinding en de gegevensoverdracht.

Wat is netwerk-RSRP?

Netwerk RSRP verwijst naar het vermogensniveau van de referentiesignalen die een mobiel apparaat ontvangt van het basisstation van een netwerk. Het is een cruciale maatstaf bij het evalueren van de kwaliteit en sterkte van het netwerksignaal en beïnvloedt het vermogen van het apparaat om een ​​stabiele en snelle verbinding te behouden.

Een goed RSRP-nummer ligt over het algemeen tussen -80 dBm en -90 dBm. Waarden binnen dit bereik duiden op een sterk signaal dat doorgaans betrouwbare connectiviteit en goede netwerkprestaties ondersteunt. Waarden lager dan -90 dBm kunnen nog steeds acceptabel zijn, maar kunnen resulteren in een zwakkere signaalkwaliteit en verminderde prestaties.

Het verschil tussen RSRP en RSSI (Received Signal Strength Indicator) ligt in wat ze meten. RSRP meet de sterkte van het referentiesignaal dat specifiek wordt gebruikt voor datacommunicatie, terwijl RSSI het totale ontvangen signaalvermogen meet, inclusief interferentie en ruis. RSRP is meer gericht op de kwaliteit van het signaal van het netwerk, terwijl RSSI een bredere maatstaf voor de signaalsterkte biedt.

dBm RSRP (Reference Signal Receivered Power) is de meting van de ontvangen signaalsterkte, uitgedrukt in decibel-milliwatt (dBm). Het kwantificeert het vermogensniveau van de referentiesignalen die door een mobiel apparaat worden ontvangen vanaf een zendmast, wat cruciaal is voor het beoordelen van de signaalkwaliteit en netwerkprestaties.

Een antenne kan passief of actief zijn, afhankelijk van of deze een interne versterker bevat om het signaal te versterken. Passieve antennes hebben geen enkele versterking en vertrouwen uitsluitend op hun ontwerp om signalen te ontvangen, terwijl actieve antennes een versterker bevatten om de signaalsterkte te verbeteren.

Wat is een passieve antenne?

Een passieve antenne is een antenne die geen interne versterker of actieve componenten heeft. Het vertrouwt op zijn fysieke structuur en ontwerp om radiofrequentiesignalen op te vangen en te verzenden. Passieve antennes worden vaak gebruikt in verschillende toepassingen waar de signaalsterkte voldoende is zonder dat versterking nodig is.

Een antenne kan passief of actief zijn. Een passieve antenne werkt zonder versterker en vertrouwt uitsluitend op het ontwerp en de fysieke kenmerken om signalen te ontvangen of te verzenden. Een actieve antenne bevat daarentegen een versterker die het ontvangen signaal versterkt, waardoor het sterker wordt en mogelijk het ontvangstbereik wordt vergroot.

De kenmerken van een antenne zijn onder meer het frequentiebereik (het frequentiebereik dat het effectief kan verzenden of ontvangen), versterking (een maatstaf voor hoe effectief het radiogolven richt of ontvangt), polarisatie (de oriëntatie van de elektromagnetische golven die het verzendt of ontvangt) en stralingspatroon (de vorm van het gebied waar het effectief signalen verzendt of ontvangt). Deze kenmerken bepalen hoe goed een antenne presteert in verschillende omgevingen en toepassingen.

Een passieve tv-antenne is een antenne die televisiesignalen via de ether ontvangt zonder enige interne versterking. Het vertrouwt op het ontwerp en de fysieke plaatsing om tv-signalen van zendmasten op te vangen. Passieve tv-antennes worden doorgaans gebruikt in gebieden waar de signaalsterkte van lokale omroepen zo sterk is dat extra versterking niet nodig is.

Om DTT (Digital Terrestrial Television) te ontvangen, wordt doorgaans een UHF (Ultra High Frequency) of VHF (Very High Frequency) antenne gebruikt, afhankelijk van het frequentiebereik van de uitzendsignalen in uw regio. Deze antennes zijn ontworpen om de digitale signalen op te vangen die door lokale tv-stations worden uitgezonden.

Wat is de beste antenne voor het ontvangen van DTT?

De beste antenne voor het ontvangen van DTT is vaak een buitenantenne met hoge versterking, zoals een Yagi of een log-periodieke antenne, die voor betere ontvangst en prestaties kan zorgen. Deze antennes zijn ontworpen om zwakke signalen vanaf een grotere afstand op te vangen en zijn effectief in gebieden met een lagere signaalsterkte.

Om DTT te ontvangen met een dakantenne, installeert u de antenne op het hoogste punt van uw dak om obstakels te vermijden en de signaalontvangst te maximaliseren. Zorg ervoor dat de antenne in de richting van de dichtstbijzijnde zendmast is gericht en gebruik een coaxkabel om deze op uw tv of settopbox aan te sluiten. Een juiste uitlijning en installatie zijn essentieel voor het bereiken van de beste signaalkwaliteit.

Het ontvangen van DTT zonder antenne of box is over het algemeen niet mogelijk, omdat beide nodig zijn om digitale televisiesignalen op te vangen en te decoderen. De antenne is essentieel voor het ontvangen van het uitzendsignaal, terwijl de settopbox of tv met ingebouwde tuner het signaal decodeert voor weergave.

Om DTT te ontvangen met een binnenantenne, kiest u een antenne die speciaal is ontworpen voor digitale signalen en plaatst u deze bij een raam of op een hoge locatie om de ontvangst te verbeteren. Binnenantennes moeten zo worden geplaatst dat ze in de richting van de dichtstbijzijnde zendmast wijzen, en het kan zijn dat u met verschillende plaatsingen moet experimenteren om een ​​optimale signaalsterkte te bereiken.