Sieć SCTP odnosi się do środowiska sieciowego, w którym protokół transmisji kontroli strumienia (SCTP) jest używany jako protokół warstwy transportowej. SCTP zapewnia niezawodną, zorientowaną na połączenie komunikację między punktami końcowymi sieci, oferując funkcje takie jak wielostrumieniowe przesyłanie danych, transmisja danych zorientowana na komunikaty i obsługa multi-homingu. Został zaprojektowany, aby przezwyciężyć ograniczenia protokołów TCP i UDP w scenariuszach wymagających zarówno niezawodnego dostarczania, jak i wydajnej obsługi wielu strumieni danych w ramach jednego połączenia.
SCTP i TCP to protokoły warstwy transportowej, które ułatwiają niezawodną transmisję danych w sieciach. Jednakże protokół SCTP ma kilka zalet w porównaniu z protokołem TCP. SCTP obsługuje wielostrumieniowość, umożliwiając przesyłanie wielu niezależnych strumieni danych w ramach jednego skojarzenia. Zapewnia także wbudowaną obsługę kontroli zatorów, wykrywania błędów i multi-homingu, których brakuje w protokole TCP. Te cechy sprawiają, że SCTP nadaje się do zastosowań wymagających odporności na awarie sieci i efektywnego wykorzystania zasobów sieciowych.
Format SCTP w sieciach komputerowych odnosi się do struktury pakietów SCTP lub datagramów używanych do komunikacji. Pakiety SCTP składają się ze wspólnego nagłówka, po którym następują fragmenty zawierające określone informacje, takie jak dane, potwierdzenia i komunikaty kontrolne. Nagłówek zawiera między innymi pola dla portów źródłowych i docelowych, znaczników weryfikacyjnych i numerów sekwencyjnych. Ten format umożliwia SCTP zapewnienie niezawodnego, uporządkowanego dostarczania danych, jednocześnie obsługując funkcje takie jak multi-streaming i multi-homing, dzięki czemu jest wszechstronny w różnych zastosowaniach sieciowych.
SCTP i UDP są protokołami warstwy transportowej, ale służą różnym celom w komunikacji sieciowej. SCTP zapewnia niezawodną komunikację zorientowaną na połączenie z funkcjami takimi jak kontrola przeciążenia, wykrywanie błędów oraz obsługa wielu strumieni i adresów (multi-homing). Z drugiej strony UDP jest protokołem bezpołączeniowym, który oferuje minimalne obciążenie i nie gwarantuje dostawy ani zamówienia. Jest powszechnie stosowany w zastosowaniach, w których kluczowa jest transmisja w czasie rzeczywistym i małe opóźnienia, takich jak strumieniowe przesyłanie multimediów i gry online.