W systemie GSM (Globalny System Komunikacji Mobilnej) stosowane są techniki wielodostępu, umożliwiające wielu użytkownikom efektywne współdzielenie dostępnego widma radiowego. Podstawową techniką wielodostępu stosowaną w GSM jest wielokrotny dostęp z podziałem czasu (TDMA) wraz z wielokrotnym dostępem z podziałem częstotliwości (FDMA). Oto krótki przegląd technik wielokrotnego dostępu w GSM:
1. Wielodostęp z podziałem czasu (TDMA):
- Opis: TDMA dzieli pasmo częstotliwości na przedziały czasowe i każdemu użytkownikowi przydzielany jest unikalny przedział czasowy na transmisję. Struktura ramek jest zorganizowana w ramki, z których każda zawiera kilka przedziałów czasowych.
- Zalety:
- Efektywne wykorzystanie przepustowości.
- Jednoczesna komunikacja wielu użytkowników w tym samym paśmie częstotliwości.
- Prosta implementacja.
- Wady:
- Podatne na problemy z synchronizacją czasu.
- Ograniczona skalowalność pod względem liczby jednoczesnych użytkowników.
2. Wielodostęp z podziałem częstotliwości (FDMA):
- Opis: FDMA dzieli pasmo częstotliwości na wiele kanałów, a każdemu użytkownikowi przypisany jest unikalny kanał częstotliwości do transmisji. Każdy kanał jest oddzielony pasmami ochronnymi, aby zminimalizować zakłócenia.
- Zalety:
- Prosty i solidny.
- Dobrze nadaje się do obsługi ciągłej komunikacji.
- Odpowiedni dla systemów o stosunkowo małej liczbie użytkowników.
- Wady:
- Nieefektywne wykorzystanie widma częstotliwości w porównaniu z TDMA.
- Ograniczona skalowalność w scenariuszach zatłoczonej sieci.
3. Wielodostęp z podziałem kodowym (CDMA) — nieużywany w sieciach GSM:
- Opis: CDMA umożliwia wielu użytkownikom jednoczesną transmisję w tym samym paśmie częstotliwości poprzez przypisanie każdemu użytkownikowi unikalnego kodu. Sygnał każdego użytkownika jest rozprowadzany w całym paśmie częstotliwości za pomocą unikalnego kodu.
- Zalety:
- Większa pojemność i lepsza wydajność widmowa.
- Odporny na zakłócenia.
- Obsługuje większą liczbę użytkowników.
- Wady:
- Kompleksowe wdrożenie i zarządzanie.
- Wymaga ostrożnego obchodzenia się z przypisaniami kodów.
GSM wykorzystuje głównie TDMA jako podstawową technikę wielodostępu, przy czym FDMA służy do podziału pasma częstotliwości na kanały fizyczne. To połączenie TDMA i FDMA umożliwia GSM efektywną obsługę wielu użytkowników w tym samym paśmie częstotliwości, przyczyniając się do jego sukcesu jako powszechnie przyjętego standardu komunikacji mobilnej.