Optimum alt taşıyıcı aralığının bedeli OFDM’nin frekans hatalarına duyarlılığıdır. Alıcının frekansı, alt taşıyıcı aralığının (alt taşıyıcı bant genişliği) bazı kesirleri ise, o zaman yalnızca bitişik taşıyıcılar arasında değil, prensipte tüm taşıyıcılar arasında da girişimle karşılaşırız. Bu, Taşıyıcılar Arası Girişim (ICI) olarak bilinir ve ayrık Fourier dönüşümü teorisinde bazen Sızıntı Etkisi olarak da anılır.
Etki aşağıdaki şekilde gösterilmektedir. Beş alt taşıyıcıya sahip bir OFDM sisteminin spektral güç yoğunluğunu gösterir. Alıcı ve verici frekansı arasında tam bir uyum varsa ve alt taşıyıcı 2’de sembolün iletilmesini istiyorsak, o zaman diğer alt taşıyıcılardan herhangi bir girişim olmaz.
Bunun nedeni, alt taşıyıcı 2’nin merkez frekansında diğer tüm alt taşıyıcıların güç spektrumlarının sıfır noktasına sahip olmasıdır. Ancak verici ile alıcı arasında küçük bir frekans kayması varsa, alt taşıyıcı 2’nin sembolünün kodunu, gerçek merkez frekansından biraz kaydırarak çözeriz. Ancak artık iki etki çalışmaya başlıyor. Birinci alt taşıyıcı 2’nin artık burada maksimum güç yoğunluğu yoktur; dolayısıyla sinyal enerjisinin bir kısmını kaybederiz. İkincisi, diğer alt taşıyıcılar 0, 1, 3 ve 4’ün artık burada sıfır noktası yoktur. Böylece birbirimizin alt taşıyıcılarından biraz gürültü alıyoruz.
Sonuç, azalan sinyal seviyesi ve artan gürültü seviyesi nedeniyle daha düşük bir sinyal/gürültü oranıdır. Bu OFDM için taşıyıcılar arası girişim etkisidir. Görülebileceği gibi bu büyük ölçüde verici ve alıcı arasındaki mutlak frekans kayması ile alt taşıyıcı aralığı arasındaki orana bağlıdır. ICI’nin OFDM sistemleri üzerindeki etkisini tamamen donanımla sınırlamak için, 0,1 ppm’nin altında frekans kararlılığına sahip alıcı ve vericilere sahip olmamız gerekir.
Bu, donanımın maliyetini ve karmaşıklığını büyük ölçüde artıracaktır. Bu nedenle, alıcıdaki OFDM yazılımının oldukça büyük bir kısmı, döngüsel öneki kullanarak frekans düzeltmeyle ve aynı zamanda sinyalle birlikte gönderilen referans veya pilot sinyallerle ilgilenir.