LTE hava arayüzünün son teknoloji ürünü tasarımı, MIMO ile birlikte OFDMA (DL) ve SC-FDMA (UL) ile karakterize edilir.
Aşağı bağlantı modülasyonu OFDMA’ya (Ortogonal Frekans Bölmeli Çoklu Erişim) dayanmaktadır. OFDMA, alıcı karmaşıklığının makul düzeyde olması avantajına sahip olan, ölçeklenebilir bant genişliği gereksinimlerini karşılayabilen ve BPSK, QPSK’den çeşitli modülasyon şemalarını destekleyen bir OFDM çeşididir.
16QAM’den 64QAM’a. Bu, kullanıcı bazında uyarlanabilir modülasyona olanak tanır.
Yukarı bağlantı yönünde, SC-FDMA (Tek Taşıyıcı Frekans Bölmeli Çoklu Erişim) adı verilen bir OFDMA çeşidi kullanılır. OFDMA’ya göre daha düşük bir PAPR’ye (Tepe-Ortalama Güç Oranı) sahip olması avantajına sahiptir, bu da daha düşük güç tüketimine ve terminalde daha az pahalı RF amplifikatörlerine yol açar.
LTE, MIMO’yu destekleyecektir. Bir sistemde birden fazla verici ve alıcı antene sahip olma olasılığını açıklar. Diğer isimler ışın oluşturan veya akıllı antenlerdir.
Tek bir LTE hücresi tarafından dört adede kadar anten kullanılabilir. Bu, mekansal
çoğullama ve ışın oluşturma. MIMO, spektral verimliliği artıran temel teknoloji olarak kabul edilmektedir. Şu anda MIMO’nun yüksek hareketlilik durumlarına yönelik performansı halen araştırılmaktadır.
HARQ, hızlı yeniden iletime izin veren katman 1/katman 2’de bir protokol uygular. Ayrıca bloklar artırılmış kodlamayla yeniden iletilebilir.
Fiziksel kaynakların paylaşıldığı veya tahsis edildiği UMTS’nin aksine, EUTRAN’daki Evrimleşmiş Düğüm B, tüm fiziksel kaynakları bir zamanlayıcı aracılığıyla yönetir ve bunları dinamik olarak kullanıcılara ve kanallara atar. Bu, eski sisteme göre daha fazla esneklik sağlar.
LTE hava arayüzünde hangi teknoloji sunuluyor?
LTE’nin ana konusu, radyo OFDMA ve SC-FDMA’nın modülasyonu ve çoğullanması tekniğidir, bu teknolojinin işleyişi açıklanmakta ve LTE fiziksel katmanı için kullanılan teknolojilerin seçimi gerekçelendirilmektedir.