2. ve 3. nesil ağlarda halihazırda uygulanmakta olan güç kontrolü, mobil ağların performansının iyileştirilmesi açısından yüksek potansiyele sahiptir.
Başlıca avantajlar şunlardır:
1. Yukarı ve aşağı bağlantıdaki paraziti azaltabilir ve dolayısıyla ağların kapasitesini artırabilir.
2. Ek olarak, yukarı bağlantı güç tüketiminin düşük tutulmasına yardımcı olur ve böylece UE’nin bekleme süresini artırır.
3. Ayrıca EMC (Elektro Manyetik Uyumluluk) açısından durumu önemli ölçüde iyileştirebilir.
Prensip : İletim gücü, istenen QoS’yi (BLER/BER) elde edecek şekilde uyarlanır. Yayılma kanalı, genellikle uzay ve/veya zamana göre değişen çeşitli koşullara tabi olduğundan bu uyarlama gereklidir;
• yol kaybı
• normal solmayı günlüğe kaydet
• kısa süreli solma
• UE hızı
• konum (dış mekan, iç mekan, araç içi) vb.
Downlink güç kontrolü kaynak elemanı başına enerjiyi (EPRE) belirler. Kaynak elemanı enerjisi terimi, CP eklenmesinden önceki enerjiyi belirtir. Kaynak elemanı enerjisi terimi aynı zamanda uygulanan modülasyon şeması için tüm yıldız kümesi noktaları üzerinden alınan ortalama enerjiyi de belirtir.
Uplink güç kontrolü, fiziksel kanalın iletildiği DFT-SOFDM sembolü üzerindeki ortalama gücü belirler. Bununla birlikte, WCDMA’yı temel alan UTRAN’ın aksine, UTRAN’da benzer yakın-uzak sorunu mevcut olmadığından UL güç kontrolüne yönelik gereksinimler daha esnektir. UTRAN ile karşılaştırıldığında UL güç kontrolü daha yavaştır. PUSCH ve PUCCH, birleşik bir açık ve kapalı döngü güç kontrol algoritmasına tabidir, yani UL kanalları için iletim gücünü kontrol etmek için, açık (giriş: yolsuz, sysinfo ve sinyalleme) ve kapalı döngü (TPC) yönteminin bir kombinasyonu kullanılır. kullanılmış.
UL girişimini kontrol etmek için hücre çapında aşırı yük göstergesi (OI) ve Yüksek Girişim Göstergesi (HII), X2 üzerinden değiştirilir. Bir eNodeB zamanlayıcının hangi PRB’leri hücre kenarı UE’lerine tahsis ettiği ve dolayısıyla hücreler arası girişime karşı en duyarlı olacağı bir gösterge verilmiştir.