Przy określaniu zasięgu RF w systemach CDMA należy wziąć pod uwagę wpływ zakłóceń generowanych przez obsługującą komórkę, jak również komórki sąsiednie, w przeciwieństwie do analizy zasięgu RF dla komórek AMPS, gdzie zakłócenia wpływają głównie na przydział częstotliwości, ale nie na zasięg.
Margines zakłóceń zależny jest od wielkości obciążenia przyjętego w systemie. Można modelować różne strategie rozmieszczania komórek, zmieniając margines zakłóceń. Wdrażanie komórek CDMA mogłoby opierać się na ładowaniu poszczególnych częstotliwości jedna po drugiej, aż do osiągnięcia docelowego obciążenia (na przykład wzrostu szumu o 6 dB). W alternatywnym wdrożeniu można wykorzystać więcej nośnych radiowych CDMA, początkowo działających przy zmniejszonym obciążeniu, w celu dalszego rozszerzenia zasięgu komórek (na przykład wzrost szumu o 3 dB) przy jednoczesnym ograniczeniu pojemności (wykorzystaniu dowolnego dostępnego widma). Ta poprawa wzrostu systemu o 3 dB spowodowałaby około 30% mniej lokalizacji komórek CDMA przy włączaniu systemu.
Poniższe równanie można zastosować jako przybliżenie pierwszego przejścia wielkości marginesu zakłóceń, który należy dodać do budżetu łącza, aby uwzględnić obciążenie systemu CDMA użytkownikami.
Wzrost szumu = 10 log [1/(1-X)]
Gdzie X to maksymalna dozwolona liczba użytkowników, określona jako ułamek pojemności słupa. Na przykład w lokalizacji ogniw pojemnościowych X wynosi siedemdziesiąt pięć procent (75%). Wzrost hałasu różni się w zależności od propagacji, środowiska, obciążenia, rozmieszczenia użytkowników itp.