Zwykle wyróżnia się trzy typy migracji do chmury: typu „lift-and-shift”, które polegają na przenoszeniu aplikacji i danych do chmury bez ich przeprojektowywania; re-platforming, w którym aplikacje są zoptymalizowane pod kątem środowisk chmurowych, ale nie zostały zasadniczo przeprojektowane; oraz ponowna architektura, podczas której aplikacje są przebudowywane w celu pełnego wykorzystania funkcji i korzyści natywnych dla chmury.
Migracje do chmury zazwyczaj obejmują trzy główne fazy: planowanie i ocena, podczas których oceniane są istniejące systemy i opracowywana jest strategia migracji; migracja, podczas której aplikacje i dane przenoszone są do chmury; oraz po migracji, podczas której systemy są testowane, optymalizowane i utrzymywane w nowym środowisku chmurowym.
Migracja danych w chmurze obliczeniowej obejmuje cztery główne typy: migracja pamięci masowej, która polega na przenoszeniu danych między systemami lub formatami pamięci masowej; migracja baz danych, podczas której bazy danych są przenoszone do nowego środowiska chmurowego; migracja aplikacji, która obejmuje przeniesienie całych aplikacji do chmury; oraz migracja procesów biznesowych, która polega na przeniesieniu całych procesów biznesowych i przepływów pracy do rozwiązań opartych na chmurze.
W Google Cloud Platform (GCP) migracje mogą obejmować różne rodzaje migracji w zależności od konkretnych potrzeb: migracja silnika obliczeniowego w celu przeniesienia maszyn wirtualnych do GCP; migracja baz danych, która obejmuje przenoszenie baz danych, takich jak MySQL, PostgreSQL lub SQL Server, do usług baz danych zarządzanych przez GCP; migracja pamięci masowej w celu przesyłania danych do rozwiązań pamięci masowej w chmurze GCP; oraz migracja aplikacji w celu migracji aplikacji do działania w infrastrukturze i usługach GCP.