Adres IP jest zazwyczaj podzielony na cztery części, zwane oktetami lub segmentami, oddzielone kropkami. Każda część składa się z 8 bitów, co daje w sumie 32 bity dla adresów IPv4. Części te są niezbędne do jednoznacznej identyfikacji urządzeń w sieci i dokładnego kierowania pakietów danych do miejsc docelowych.
Cztery sekcje adresu IP odnoszą się do czterech oktetów tworzących adres. Każdy oktet ma wartość od 0 do 255 i reprezentuje część adresu IP. Na przykład w adresie IP 192.168.1.1 sekcje to odpowiednio 192, 168, 1 i 1.
Adres IP składa się przede wszystkim z czterech części, aby zapewnić wystarczającą liczbę unikalnych kombinacji umożliwiających identyfikację urządzeń w skali globalnej. W przypadku adresów IPv4 32-bitowa struktura pozwala na utworzenie około 4,3 miliarda unikalnych adresów, które początkowo uważano za wystarczające, ale obecnie są one coraz rzadsze ze względu na szybki rozwój urządzeń podłączonych do Internetu.
Cztery typy adresów IP w sieci obejmują:
- Publiczne adresy IP, które są globalnie unikalne i służą do identyfikacji urządzeń bezpośrednio podłączonych do Internetu.
- Prywatne adresy IP, które są używane w sieciach prywatnych (np. LAN) i nie można ich routować w Internecie.
- Statyczne adresy IP, które są przypisywane ręcznie i nie zmieniają się, chyba że zostaną zmodyfikowane przez administratora sieci.
- Dynamiczne adresy IP, które są przydzielane automatycznie przez serwer DHCP i mogą zmieniać się w czasie.
Części adresu IP są powszechnie określane jako oktety lub segmenty. Każdy oktet reprezentuje część adresu IP, przyczyniając się do jego unikalności i możliwości identyfikacji urządzeń w sieci. Części te odgrywają kluczową rolę w transmisji danych, gdzie routery wykorzystują je do określenia najlepszej ścieżki transmisji pakietów danych w połączonych sieciach.