Tablica routingu to struktura danych używana przez routery do określania, dokąd przesyłać dalej pakiety danych przesyłane przez sieć. Zawiera informacje o różnych miejscach docelowych sieci, w tym powiązane adresy sieciowe (adresy IP) oraz następny przeskok lub interfejs wychodzący, przez który pakiety powinny być przekazywane, aby dotrzeć do każdego miejsca docelowego. Każdy wpis w tablicy routingu zazwyczaj zawiera metryki, takie jak koszt lub odległość do każdego miejsca docelowego, które routery wykorzystują do podejmowania decyzji dotyczących najbardziej wydajnej ścieżki dostarczania pakietów. Tabele routingu są dynamicznie aktualizowane w oparciu o zmiany w sieci i protokoły routingu, dzięki czemu routery mogą dostosować się do zmian w topologii sieci i warunkach ruchu.
Tabele routerów lub tablice routingu służą jako podstawowy mechanizm używany przez routery do podejmowania decyzji o przekazywaniu ruchu sieciowego. Tabele te są wypełnione wpisami określającymi dostępne ścieżki do różnych miejsc docelowych w sieci i powiązanymi metrykami, które pomagają routerom określić najlepszą ścieżkę dostarczania pakietów. Kiedy router odbiera przychodzący pakiet, sprawdza swoją tablicę routingu, aby określić docelowy adres sieciowy, a następnie przekazuje pakiet zgodnie z wpisem routingu pasującym do adresu docelowego. Tabele routerów mają kluczowe znaczenie dla umożliwienia wydajnej i niezawodnej transmisji danych w złożonych sieciach poprzez kierowanie pakietów wzdłuż optymalnych ścieżek w oparciu o warunki sieciowe w czasie rzeczywistym.
Routery uzyskują swoje tablice routingu za pomocą różnych mechanizmów, w zależności od protokołów routingu i konfiguracji używanych w sieci. Dynamiczne protokoły routingu, takie jak OSPF (Open Shortest Path First), RIP (Routing Information Protocol) i BGP (Border Gateway Protocol), umożliwiają routerom wymianę informacji o routingu z sąsiednimi routerami. Dzięki tym protokołom routery mogą uzyskiwać informacje o osiągalnych miejscach docelowych sieci, odpowiednio aktualizować swoje tablice routingu i ogłaszać własne trasy sieciowe sąsiednim routerom. Dodatkowo routery można skonfigurować ręcznie za pomocą tras statycznych, w przypadku których administratorzy określają określone ścieżki dotarcia do określonych miejsc docelowych w sieci, omijając potrzebę aktualizacji dynamicznych.
W systemie Linux tablice routingu są zarządzane i konfigurowane za pomocą narzędzia wiersza poleceń ip, które współdziała ze stosem sieciowym jądra. Linux utrzymuje tablicę routingu zawierającą wpisy określające miejsca docelowe w sieci i odpowiadający im interfejs następnego przeskoku lub interfejs wychodzący do przekazywania pakietów. Administratorzy mogą przeglądać bieżącą tablicę routingu za pomocą poleceń takich jak ip Route show lub netstat -r, które wyświetlają szczegółowe informacje o trasach, metrykach i adresach bram. Tabele routingu w systemie Linux można dynamicznie modyfikować za pomocą poleceń dodawania, usuwania lub modyfikowania wpisów routingu, umożliwiając administratorom dostosowywanie zachowania routingu w oparciu o wymagania i konfiguracje sieci.