Przekierowanie portów TCP polega na przekierowywaniu ruchu TCP (protokołu kontroli transmisji) z jednego portu routera lub zapory ogniowej do innego portu na innym urządzeniu lub serwerze w sieci prywatnej. Umożliwia użytkownikom zewnętrznym dostęp do usług lub aplikacji hostowanych na urządzeniach znajdujących się za routerem NAT (Network Address Translation), gdzie bez przekierowania portów usługi te byłyby niedostępne ze względu na stosowany wewnętrznie prywatny schemat adresowania IP. Gdy skonfigurowane jest przekierowywanie portów TCP, przychodzące pakiety TCP przeznaczone dla określonego portu zewnętrznego adresu IP routera są przekazywane na wyznaczony wewnętrzny adres IP i port, na którym działa usługa lub aplikacja. Proces ten skutecznie rozszerza dostępność usług hostowanych na urządzeniach wewnętrznych na sieci zewnętrzne, umożliwiając zdalny dostęp i łączność.
Przekazywanie TCP ogólnie odnosi się do procesu przekazywania ruchu TCP z jednego interfejsu sieciowego lub portu do innego w sieci. Może to obejmować scenariusze, w których pakiety TCP są przekierowywane lub przekazywane między różnymi urządzeniami, serwerami lub aplikacjami w oparciu o określone reguły routingu lub przekazywania skonfigurowane w urządzeniach sieciowych. Przekazywanie protokołu TCP można wdrożyć w różnych warstwach sieci i jest powszechnie stosowane w równoważeniu obciążenia sieci, serwerach proxy, tunelach VPN (wirtualnej sieci prywatnej) i podobnych zastosowaniach, w których routing i przekierowywanie ruchu TCP są niezbędne w celu optymalizacji wydajności sieci lub zapewnienia bezpiecznego dostępu do zasoby.
Przekazywanie portów TCP koncentruje się w szczególności na przekazywaniu ruchu TCP na podstawie numerów portów. Polega na skonfigurowaniu routera lub zapory ogniowej tak, aby przechwytywał przychodzące pakiety TCP adresowane do określonego portu zewnętrznego i przekierowywał je do odpowiedniego portu wewnętrznego na wyznaczonym urządzeniu lub serwerze w sieci prywatnej. Technika ta jest niezbędna, aby umożliwić użytkownikom zewnętrznym dostęp do usług, takich jak serwery internetowe, serwery FTP, usługi pulpitu zdalnego i serwery gier online hostowane za routerami NAT. Mapując numery portów zewnętrznych na porty wewnętrzne, przekierowanie portów TCP zapewnia, że przychodzące połączenia TCP są prawidłowo kierowane do odpowiednich usług lub aplikacji działających na urządzeniach wewnętrznych, ułatwiając w ten sposób bezproblemową łączność i dostęp w sieciach.
Ogólnie rzecz biorąc, przekierowywanie portów to technika sieciowa, która umożliwia dostęp do urządzeń w sieci prywatnej z Internetu lub innych sieci zewnętrznych. Polega na skonfigurowaniu routera lub zapory ogniowej w celu selektywnego przekierowywania ruchu przychodzącego przeznaczonego dla określonych portów zewnętrznego adresu IP routera do odpowiednich portów na wyznaczonych urządzeniach lub serwerach w sieci prywatnej. Ustanawiając te reguły przekierowania, przekierowanie portów umożliwia użytkownikom zewnętrznym lub aplikacjom dostęp do usług hostowanych na urządzeniach wewnętrznych, które w przeciwnym razie byłyby ukryte za NAT lub prywatnymi adresami IP. Ta metoda jest powszechnie stosowana w sieciach domowych, małych firmach i środowiskach korporacyjnych, aby umożliwić zdalny dostęp, wspierać gry online, ułatwiać udostępnianie plików i bezpiecznie hostować aplikacje internetowe.
Zasada przekierowania portów opiera się na koncepcji translacji adresów sieciowych (NAT) i przekierowania ruchu przychodzącego w oparciu o numery portów. Gdy użytkownicy zewnętrzni inicjują połączenia z usługą lub aplikacją hostowaną na urządzeniu w sieci prywatnej, ich żądania docierają do zewnętrznego adresu IP routera. Bez przekierowania portów router nie wiedziałby, które urządzenie wewnętrzne powinno obsługiwać ruch przychodzący. Konfigurując reguły przekierowania portów, router przechwytuje przychodzące pakiety adresowane do określonych portów zewnętrznych i przekazuje je do odpowiednich portów na wyznaczonych urządzeniach wewnętrznych w oparciu o predefiniowane mapowania. Proces ten zapewnia, że żądania zewnętrzne są prawidłowo kierowane do odpowiednich usług lub aplikacji działających na hostach wewnętrznych, umożliwiając w ten sposób bezproblemową komunikację i dostępność w różnych środowiskach sieciowych.