EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) jest używany głównie do routingu w sieciach korporacyjnych. Został zaprojektowany w celu zapewnienia szybkiej konwergencji, niskiego obciążenia i obsługi różnych topologii sieci. Protokół EIGRP jest szczególnie korzystny w sieciach o dużej skali, gdzie szybkie i wydajne aktualizacje tras mają kluczowe znaczenie dla utrzymania wydajności i niezawodności sieci.
EIGRP i OSPF (Open Shortest Path First) to protokoły bramy wewnętrznej używane do routingu w systemach autonomicznych. Różnią się jednak działaniem i charakterystyką. EIGRP wykorzystuje podejście hybrydowe, które uwzględnia aspekty protokołów routingu wektora odległości i stanu łącza. Utrzymuje tabelę topologii podobną do protokołów stanu łącza, jednocześnie obliczając trasy w oparciu o aktualizacje odległości i metryk, podobnie jak protokoły wektora odległości. Z drugiej strony protokół OSPF ściśle przestrzega modelu protokołu routingu stanu łącza, w którym routery wymieniają szczegółowe informacje o topologii sieci za pomocą ogłoszeń stanu łącza (LSA).
EIGRP jest uważany za hybrydowy protokół routingu, ponieważ łączy w sobie cechy protokołów routingu wektora odległości i protokołu routingu według stanu łącza. W przeciwieństwie do tradycyjnych protokołów wektora odległości, protokół EIGRP wykorzystuje algorytm aktualizacji rozproszonej (DUAL) do obliczania najkrótszej ścieżki do miejsca docelowego na podstawie przepustowości, opóźnienia, niezawodności, obciążenia i MTU. Umożliwia to szybką konwergencję protokołu EIGRP, redukując jednocześnie ryzyko powstawania pętli routingu i zapewniając efektywne wykorzystanie zasobów sieciowych.
EIGRP to bezklasowy protokół routingu. W przeciwieństwie do klasowych protokołów routingu, które obsługują tylko klasowe maski podsieci (np. RIP wersja 1), EIGRP obsługuje maski podsieci o zmiennej długości (VLSM) i bezklasowy routing międzydomenowy (CIDR). Może reklamować i kierować do podsieci o różnej wielkości w ramach tej samej głównej sieci, zapewniając elastyczność i efektywne wykorzystanie przestrzeni adresowej IP. To bezklasowe zachowanie pozwala protokołowi EIGRP skutecznie wspierać nowoczesne architektury sieciowe i schematy tworzenia podsieci.