Powszechnie przyjętą definicją przepustowości jest ta podana przez Shannona, która stwierdza, że przepustowość to maksymalny osiągalny zestaw stawek w wielu kanałach dostępu z dowolnie małym prawdopodobieństwem błędu. Ponieważ metryka ta reprezentuje granicę wydajności, w praktyce używana jest suma przesyłanych szybkości transmisji danych (łącze w dół) lub zagregowana szybkość transmisji danych.
Jednak wraz ze zwiększoną dostępnością nowych usług w sieciach bezprzewodowych, postrzegana przez użytkownika jakość lub QoS jest obecnie uwzględniana również w wielu miarach przepustowości. Na przykład usługi głosowe od dawna projektowano z prawdopodobieństwem błędu (braku połączenia) mieszczącym się w przedziale od 1% do 3%. doświadczona jakość wszystkich przepływów w systemie powinna być spełniona zgodnie z zadanym celem.
Jako „średnią” jakość można wymienić „średnie” opóźnienie wszystkich przesyłanych pakietów lub „średnią” przepustowość pakietu. Ponieważ wymagane „średnie” doświadczenie różni się w przypadku różnych usług, mieszanka ruchu wybrana przez Operatorów będzie miała silny wpływ na ostateczną maksymalną wymaganą zagregowaną szybkość transmisji danych, a smartfony jeszcze bardziej skomplikują sytuację dzięki nowemu wzorcowi zachowań użytkowników.
Celem wymiarowania przepustowości LTE jest uzyskanie przepustowości PS obsługiwanej w sieci na podstawie dostępnej przepustowości i stanu kanału każdego użytkownika. Na diagramie przedstawiono ogólne podsumowanie procesu planowania wydajności i wymagań wejściowych.
Przykłady „Parametrów scenariusza” i „Parametrów sprzętu” pokazano także na rysunku.
Większość tych parametrów jest podobna do tych używanych do wymiarowania sieci 2G/3G i dokładnie rozważając udział wszystkich tych parametrów, inżynierowie zajmujący się planowaniem sieci mogą określić, jaki poziom obsługi klienta można zapewnić.
Niemniej jednak pojawienie się smartfonów, które zachowują się zupełnie inaczej niż telefony z internetem, postawi przed inżynierami planowania nowy poziom wyzwań. Często zmieniają stan między „bezczynny” a „połączony”, jego funkcja szybkiego uśpienia zmusza terminal do przełączania się w stan „bezczynny” co sześć do ośmiu sekund w celu oszczędzania energii baterii, a mechanizm pulsu usługi okresowo komunikuje się z aplikacją serwer. Według statystyk operatora dotyczących sygnalizacji, jeden smartfon wytwarza 14 razy większe obciążenie sygnalizacyjne niż telefon z internetem.
Ponadto rosnąca popularność aplikacji takich jak Twitter przyspieszy ewolucję zachowań klientów i modelu ruchu w ciągu najbliższych kilku lat. Średnie wykorzystanie abonenta w godzinach szczytu gwałtownie wzrosło z niskich 10 kb/s (od R99/1xRTT) do średnich i wysokich obecnie 30 kb/s.