SSL (Secure Sockets Layer) i TLS (Transport Layer Security) to protokoły kryptograficzne zaprojektowane w celu zabezpieczenia komunikacji w sieci komputerowej, zazwyczaj w Internecie. Protokół SSL został opracowany przez firmę Netscape w latach 90. XX wieku i posłużył jako podstawa bezpiecznej transmisji danych przez protokół HTTP, tworząc protokół HTTPS. TLS, zaktualizowany i bezpieczniejszy następca protokołu SSL, został ustandaryzowany przez IETF (Internet Engineering Task Force) pod koniec lat 90. i na początku XXI wieku. TLS opiera się na zasadach i funkcjach protokołu SSL, ale obejmuje ulepszenia w zakresie bezpieczeństwa, elastyczności i wydajności.
TLS jest ogólnie uważany za lepszy od SSL pod względem bezpieczeństwa i funkcji. Z biegiem lat w protokole SSL odkryto luki, co spowodowało przejście na TLS jako zalecany protokół bezpiecznej komunikacji. Protokół TLS przeszedł kilka iteracji (TLS 1.0, TLS 1.1, TLS 1.2, TLS 1.3), z których każda wprowadzała ulepszenia algorytmów szyfrowania, mechanizmów bezpieczeństwa i optymalizacji wydajności. Obecnie protokół TLS 1.3 jest powszechnie stosowany i zapewnia największe bezpieczeństwo i najlepszą wydajność spośród wersji TLS.
SSL (Secure Sockets Layer) i TLS (Transport Layer Security) to protokoły kryptograficzne, które ustanawiają bezpieczne połączenia między urządzeniami w sieci. Zapewniają, że dane wymieniane pomiędzy klientami (takimi jak przeglądarki internetowe) a serwerami pozostają prywatne i integralne. SSL i TLS wykorzystują szyfrowanie asymetryczne do wymiany kluczy i szyfrowanie symetryczne do transmisji danych, wraz z certyfikatami cyfrowymi do uwierzytelniania serwerów i opcjonalnie klientów. To połączenie szyfrowania, uwierzytelniania i weryfikacji integralności sprawia, że protokół SSL/TLS ma kluczowe znaczenie dla zabezpieczenia poufnych informacji, takich jak dane logowania, transakcje finansowe i dane osobowe przesyłane przez Internet.
SSL oznacza warstwę bezpiecznych gniazd. Został pierwotnie opracowany przez firmę Netscape w połowie lat 90. XX wieku w celu zapewnienia bezpiecznej komunikacji w Internecie. SSL zapewniał, że dane przesyłane pomiędzy klientem (takim jak przeglądarka internetowa) a serwerem (takim jak serwer WWW) pozostały zaszyfrowane i chronione przed przechwyceniem przez osoby nieupoważnione. Wprowadzenie protokołu SSL doprowadziło do powszechnego przyjęcia protokołu HTTPS, bezpiecznej wersji protokołu HTTP, do przeglądania stron internetowych i transakcji e-commerce.
TLS oznacza bezpieczeństwo warstwy transportu. Jest następcą protokołu SSL i został opracowany w celu usunięcia luk znalezionych we wczesnych wersjach protokołu SSL. TLS opiera się na zasadach i funkcjach protokołu SSL, ale obejmuje ulepszenia w zakresie bezpieczeństwa, wydajności i elastyczności. TLS zapewnia bezpieczną komunikację w sieci, ustanawiając szyfrowane połączenia między klientami a serwerami, zapewniając poufność, integralność i autentyczność danych. Jest szeroko stosowany w aplikacjach, takich jak przeglądanie stron internetowych, poczta e-mail, komunikatory internetowe i wirtualne sieci prywatne (VPN) w celu ochrony wrażliwych informacji przed nieautoryzowanym dostępem i manipulacją.