Protokół transmisji kontroli strumienia (SCTP) to protokół warstwy transportowej zaprojektowany w celu zapewnienia niezawodnej komunikacji zorientowanej na komunikaty między dwoma punktami końcowymi w sieci. SCTP oferuje funkcje podobne do protokołu TCP (protokół kontroli transmisji) i UDP (protokół datagramów użytkownika), ale z ulepszeniami dostosowanymi do konkretnych aplikacji i środowisk sieciowych.
Protokół transmisji kontroli strumienia (SCTP) to niezawodny protokół transportowy działający w warstwie transportowej modelu OSI. Zapewnia niezawodne i uporządkowane dostarczanie komunikatów pomiędzy punktami końcowymi, dzięki czemu nadaje się do zastosowań wymagających gwarantowanego dostarczania komunikatów i komunikacji w czasie rzeczywistym. SCTP obsługuje multi-homing, w którym punkty końcowe mogą mieć wiele adresów IP, co zwiększa niezawodność sieci i odporność na awarie.
SCTP jest używany w różnych zastosowaniach wymagających niezawodnej komunikacji zorientowanej na komunikaty w sieciach IP. Jest szczególnie odpowiedni do zastosowań telekomunikacyjnych, transmisji głosu przez IP (VoIP), strumieniowego przesyłania multimediów i innych usług w czasie rzeczywistym, które korzystają ze wsparcia SCTP dla współbieżnych strumieni wiadomości i jego zdolności do płynnego radzenia sobie z awariami sieci. Funkcje SCTP sprawiają, że nadaje się on do scenariuszy, w których niezawodność, kontrola przeciążenia i odporność na awarie sieci są kluczowe.
Porównanie SCTP i TCP zależy od konkretnych wymagań aplikacji. SCTP oferuje przewagę nad protokołem TCP w niektórych scenariuszach, takich jak obsługa wielu adresów IP, obsługa komunikacji zorientowanej na komunikaty i zwiększona odporność na awarie sieci. Z drugiej strony protokół TCP jest powszechnie przyjęty i zoptymalizowany pod kątem tradycyjnej, niezawodnej komunikacji w strumieniu bajtów. Wybór pomiędzy SCTP a TCP często zależy od potrzeb aplikacji w zakresie komunikacji zorientowanej na komunikaty, niezawodności i wydajności w danym środowisku sieciowym.