Een routeringsprotocol is een reeks regels en algoritmen die door routers worden gebruikt om het optimale pad of de optimale route te bepalen waarlangs netwerkverkeer via een internetwerk van de bron naar de bestemming moet worden doorgestuurd. Deze protocollen stellen routers in staat om dynamisch routeringsinformatie uit te wisselen, routeringstabellen bij te werken en beslissingen te nemen over de beste paden voor gegevensoverdracht op basis van verschillende factoren, zoals netwerktopologie, verbindingsmetrieken (zoals bandbreedte of vertraging) en administratieve voorkeuren. Voorbeelden van routeringsprotocollen zijn RIP (Routing Information Protocol), OSPF (Open Shortest Path First) en BGP (Border Gateway Protocol), elk ontworpen voor specifieke netwerkomgevingen en schaalbaarheidsvereisten.
Een routeringsprotocol is een gespecialiseerd protocol dat door routers wordt gebruikt om routeringsinformatie binnen een netwerk te communiceren en uit te wisselen. Het primaire doel is het faciliteren van efficiënte en betrouwbare pakketdoorsturing door het bijhouden van up-to-date routeringstabellen die informatie bevatten over beschikbare netwerkpaden, bestemmingsnetwerken en bijbehorende statistieken. Routeringsprotocollen zorgen ervoor dat routers zich dynamisch kunnen aanpassen aan veranderingen in netwerkomstandigheden, zoals verbindingsfouten of nieuwe netwerktoevoegingen, om optimale datatransmissiepaden te behouden en een efficiënte netwerkwerking te ondersteunen.
Routing Access Protocol (RAP) verwijst doorgaans naar protocollen die worden gebruikt voor het beheren van toegangscontrole en beveiligingsbeleid binnen de routeringsinfrastructuur. Deze protocollen helpen bij het afdwingen van authenticatie-, autorisatie- en accountingmechanismen (AAA) om te bepalen wie toegang heeft tot routeringsapparaten en deze te configureren, waardoor een veilig beheer van routeringsconfiguraties wordt gegarandeerd en ongeautoriseerde wijzigingen worden voorkomen die de netwerkintegriteit in gevaar kunnen brengen. Voorbeelden van RAP’s zijn RADIUS (Remote Authentication Dial-In User Service) en TACACS+ (Terminal Access Controller Access-Control System Plus), die vaak worden gebruikt in combinatie met routeringsprotocollen om de netwerkbeveiliging en het beheer te verbeteren.
TCP (Transmission Control Protocol) is geen routeringsprotocol, maar eerder een transportlaagprotocol binnen de TCP/IP-protocolsuite. TCP is verantwoordelijk voor het tot stand brengen en onderhouden van betrouwbare communicatie tussen applicaties die draaien op apparaten die op een netwerk zijn aangesloten. Het beheert datasegmentatie, bevestiging, stroomcontrole en foutdetectie om ervoor te zorgen dat datapakketten nauwkeurig en in volgorde worden verzonden tussen bron- en bestemmingshosts. Hoewel TCP van cruciaal belang is voor end-to-end communicatie en gegevensbetrouwbaarheid, werkt het op een hogere laag (laag 4) van het OSI-model vergeleken met routeringsprotocollen, die op laag 3 (netwerklaag) werken en specifiek zijn ontworpen voor routering en communicatie. het doorsturen van pakketten over netwerken op basis van routeringstabellen en routeringsalgoritmen.