Okumura-Hata-model voor LTE
Het Hata-model voor stedelijke gebieden, ook bekend als het Okumura-Hata-model omdat het een ontwikkelde versie is van het Okumura-model, is het meest gebruikte radiofrequentievoortplantingsmodel voor het voorspellen van het gedrag van cellulaire voortplanting in bebouwde gebieden. Dit model bevat de grafische informatie uit het Okumura-model en ontwikkelt deze verder om de effecten van diffractie, reflectie en verstrooiing veroorzaakt door stadsstructuren te realiseren.
Het Okumura-model was oorspronkelijk ingebouwd in drie modi, één voor stedelijke, voorstedelijke en open gebieden. Het model voor stedelijke gebieden werd eerst gebouwd en als basis voor andere gebruikt. Het Okumura Hata-model heeft ook nog twee varianten voor vermeerdering in voorstedelijke gebieden en open gebieden. Het originele Okumura-model voor stedelijke gebieden is een radiopropagatiemodel dat is gebouwd met behulp van de gegevens die zijn verzameld in de stad Tokio, Japan.
Het model is ideaal voor gebruik in steden met veel stedelijke structuren, maar niet veel hoge blokstructuren. Het model diende als basis voor het Hata-model en de volgende aannames zijn van toepassing op het gebruik van het Okumura Hata-model.
Frequentie: 150 MHz tot 1500 MHz in het Okumura-Hata-model
Antennehoogte mobiel station: tussen 1 m en 10 m in het Okumura-Hata-model
Basisstation Antennehoogte: tussen 30 m en 200 m in het Okumura-Hata-model
Verbindingsafstand: tussen 1 km en 20 km in het Okumura-Hata-model
Het Okumura-Hata-model voor LTE is een voortplantingsmodel dat de signaaldekking in een Long-Term Evolution (LTE)-netwerk schat op basis van factoren zoals frequentie, afstand en omgeving. Het wordt gebruikt om de signaalsterkte en dekking in stedelijke, voorstedelijke en landelijke gebieden te voorspellen, wat helpt bij netwerkplanning en -optimalisatie.