MPLS’de (Çok Protokollü Etiket Anahtarlama) yönlendirme, her yönlendiricide her paketin IP başlığını ayrı ayrı incelemek yerine, önceden belirlenmiş yollara dayalı olarak paketleri bir ağ üzerinden iletmek için etiketlerin kullanılmasını içerir. MPLS’de yönlendirme şu şekilde çalışır: MPLS yönlendiricileri, OSPF veya BGP gibi geleneksel yönlendirme protokolleri tarafından alınan yönlendirme kararlarına dayalı olarak giriş yönlendiricisindeki paketlere etiketler atar. Bu etiketler, MPLS ağı boyunca önceden belirlenmiş yolları veya “etiket anahtarlamalı yolları” (LSP’ler) temsil eder. MPLS etki alanı içindeki ara yönlendiriciler, IP hedef adreslerini aramak yerine bu etiketleri temel alarak paketleri değiştirir. Bu etiket değişimi, MPLS yönlendiricilerinin LSP boyunca bir sonraki atlamayı belirlemek için yalnızca etiketi incelemesi gerektiğinden, daha hızlı paket iletilmesine ve ağ kaynaklarının daha verimli kullanılmasına olanak tanır.
Yönlendirme genel olarak veri paketlerinin bir ağ üzerinden kaynaktan hedefe gitmesi için en iyi yolu veya rotayı belirleme sürecini ifade eder. OSPF ve BGP gibi geleneksel yönlendirme protokolleri, atlama sayısı, bant genişliği veya yönetim tercihleri gibi ölçümlere dayalı olarak en iyi yolları hesaplamak ve sürdürmek için yönlendirme tablolarını kullanır. Yönlendiriciler, yönlendirme tablolarını güncellemek için yönlendirme bilgilerini değiştirir ve paket başlıklarında bulunan hedef IP adreslerine göre yönlendirme kararları verir. Yönlendirme protokolleri, ağ değişikliklerine veya arızalarına yanıt olarak rotaları dinamik olarak ayarlayarak, ağ performansını ve güvenilirliğini optimize ederek verimli paket dağıtımını sağlar.
Yönlendirme ile MPLS arasındaki temel fark, paketleri ağlar arasında iletme yaklaşımlarında yatmaktadır. OSPF ve BGP gibi yönlendirme protokolleri, hedef IP adreslerine ve ilgili ölçümlere dayalı olarak yolları belirler ve paketler ağda dolaşırken yönlendirme kararlarını dinamik olarak alır. Buna karşılık, MPLS, MPLS alanı aracılığıyla önceden belirlenmiş yollar veya LSP’ler oluşturmak için ağ girişindeki paketlere atanan etiketleri kullanır. MPLS yönlendiricileri, paketleri bu etiketlere göre değiştirerek, tekrarlanan IP başlığı aramalarına olan ihtiyacı azaltır ve daha hızlı ve daha öngörülebilir paket iletimine olanak tanır. MPLS, ağ performansını, ölçeklenebilirliği ve hizmet kalitesi (QoS) yeteneklerini geliştirmek için yönlendirmeyi etiket anahtarlamayla birleştirir.
Trafik yönlendirme, veri paketlerinin, yönlendirme protokolleri tarafından oluşturulan önceden belirlenmiş yollara dayalı olarak bir ağ üzerinden kaynaktan hedeflerine yönlendirilmesini içerir. Geleneksel IP yönlendirmesinde yönlendiriciler, hedef IP adresine giden en uygun yol boyunca bir sonraki atlamayı belirlemek için paket başlıklarını inceler. OSPF ve BGP gibi yönlendirme protokolleri, bu yolları ağ koşullarına göre dinamik olarak hesaplayıp güncelleyerek verimli paket teslimatı ve hata toleransı sağlar. Trafik yönlendirme, trafiği mevcut yollara dağıtarak, hizmet kalitesi (QoS) gereksinimlerini koruyarak ve ağ topolojisi veya trafik düzenlerindeki değişikliklere gerçek zamanlı olarak uyum sağlayarak ağ kaynaklarını optimize eder.