Sieć peer-to-peer (P2P) to zdecentralizowany model komunikacji, w którym uczestnicy, zwani peerami, bezpośrednio dzielą się zasobami, bez potrzeby stosowania scentralizowanego serwera. W sieci P2P każdy uczestnik działa zarówno jako klient, jak i serwer, zdolny do inicjowania połączeń z innymi urządzeniami równorzędnymi w celu udostępniania plików, usług lub innych zasobów. Ta rozproszona architektura umożliwia efektywne wykorzystanie zasobów, skalowalność i odporność, ponieważ nie ma pojedynczego punktu awarii. Sieci P2P są powszechnie używane do udostępniania plików, wspólnych obliczeń i dystrybucji dużych ilości danych w sieci wzajemnie połączonych elementów równorzędnych.
Sieć peer-to-peer (P2P) to rodzaj sieci, w której wszystkie uczestniczące węzły mają równe uprawnienia i obowiązki. W przeciwieństwie do tradycyjnych sieci klient-serwer, w których scentralizowane serwery zarządzają alokacją zasobów i komunikacją, sieci P2P opierają się na bezpośrednich połączeniach peer-to-peer w celu udostępniania zasobów. Każdy uczestnik wnosi wkład w sieć, udostępniając i zużywając zasoby, takie jak przepustowość, przestrzeń dyskowa lub moc obliczeniowa. Sieci P2P mogą działać niezależnie od scentralizowanego sterowania, dzięki czemu są odporne na zakłócenia i nadają się do zastosowań wymagających przetwarzania rozproszonego, dystrybucji treści lub komunikacji w czasie rzeczywistym.
Sieci peer-to-peer (P2P) umożliwiają użytkownikom udostępnianie i wymianę treści cyfrowych bezpośrednio między sobą, czego przykładem są aplikacje do udostępniania plików, takie jak BitTorrent. W sieci wymiany plików P2P użytkownicy łączą się z innymi urządzeniami równorzędnymi, aby pobierać i przesyłać pliki, bez konieczności korzystania z centralnego serwera. Na przykład w sieci BitTorrent każdy użytkownik (równorzędny) udostępnia fragmenty posiadanych plików, umożliwiając innym pobieranie tych fragmentów jednocześnie z wielu źródeł. To zdecentralizowane podejście zwiększa prędkość i niezawodność pobierania, wykorzystując zbiorowe zasoby i minimalizując zależność od pojedynczego uczestnika lub serwera.
P2P, skrót od peer-to-peer, odnosi się do architektury sieci, w której poszczególne węzły (peery) komunikują się bezpośrednio ze sobą, dzieląc się zasobami, takimi jak pliki, usługi lub moc obliczeniową bez scentralizowanego serwera. Sieci P2P charakteryzują się zdecentralizowaną naturą, promującą interakcje oparte na współpracy między równorzędnymi urządzeniami i umożliwiającą efektywną dystrybucję zadań lub treści w sieci. Termin P2P jest powszechnie kojarzony z różnymi aplikacjami, w tym z udostępnianiem plików, zdecentralizowanymi finansami (DeFi), sieciami kryptowalut i platformami oprogramowania współpracującego.
Wyrażenie „sieć peer-to-peer 10.” może odnosić się do różnych aspektów lub konkretnych implementacji sieci P2P. Może oznaczać ewolucję lub postęp w technologiach P2P na przestrzeni czasu, prawdopodobnie podkreślając rozwój zdecentralizowanych protokołów, nowych aplikacji lub znaczących kamieni milowych w dziedzinie sieci peer-to-peer. Sieci P2P ewoluują od chwili ich powstania, a ciągłe innowacje w zakresie bezpieczeństwa, skalowalności i użyteczności powodują ich przyjęcie w różnych branżach i zastosowaniach na całym świecie.