Celem protokołu SNTP (Simple Network Time Protocol) jest synchronizacja zegarów komputerów lub urządzeń sieciowych z niezawodnym źródłem czasu w sieci. SNTP to uproszczona wersja protokołu Network Time Protocol (NTP) przeznaczona dla systemów, które nie wymagają zaawansowanych funkcji i precyzji protokołu NTP. Zapewnia podstawowe możliwości synchronizacji czasu, aby zapewnić, że urządzenia utrzymują dokładny czas dla różnych aplikacji i usług bez narzutów i złożoności związanych z pełną implementacją protokołu NTP.
Protokół SNTP (Simple Network Time Protocol) służy głównie do synchronizacji czasu na urządzeniach sieciowych, takich jak komputery, serwery, routery i inne elementy infrastruktury sieciowej. Zapewnia to, że urządzenia te mają spójne ustawienia czasu, co jest kluczowe dla prawidłowego działania usług sieciowych, protokołów bezpieczeństwa, mechanizmów logowania i różnych aplikacji, które opierają się na dokładnej synchronizacji czasu. Protokół SNTP jest powszechnie używany w scenariuszach, w których nie jest konieczna wysoka precyzja i zaawansowane funkcje protokołu NTP, dzięki czemu nadaje się do spełnienia podstawowych wymagań związanych z pomiarem czasu w wielu środowiskach sieciowych.
Głównym celem protokołu NTP (Network Time Protocol) jest synchronizacja zegarów komputerów i urządzeń sieciowych w sieci z dokładnym czasem odniesienia, zwykle uzyskiwanym z bardzo dokładnych zegarów atomowych lub satelitów GPS. NTP zapewnia, że wszystkie urządzenia utrzymują dokładny i zsynchronizowany czas w sieci, co jest niezbędne do wykonywania takich zadań, jak dokładność plików dziennika, bezpieczna komunikacja, znaczniki czasu transakcji i skoordynowane działanie systemów rozproszonych. NTP zapewnia bardziej zaawansowane funkcje w porównaniu do SNTP, w tym mechanizmy wykrywania i korekcji błędów oraz zaawansowane algorytmy utrzymywania synchronizacji czasu.
Porównując NTP z SNTP, NTP jest ogólnie uważany za lepszy pod względem dokładności i niezawodności. NTP zawiera dodatkowe funkcje, takie jak szacowanie błędów, łagodzenie drgań sieci i zaawansowane algorytmy wybierania najlepszych źródeł czasu i obliczania korekt zegara. Jest przeznaczony do zastosowań i systemów wymagających bardzo precyzyjnej synchronizacji czasu, takich jak transakcje finansowe, badania naukowe i sieci telekomunikacyjne. Z drugiej strony protokół SNTP jest prostszy i brakuje mu niektórych zaawansowanych funkcji protokołu NTP, dzięki czemu nadaje się do mniej krytycznych zastosowań lub środowisk, w których dokładna precyzja czasu nie jest rygorystycznym wymogiem.
SNTP (Simple Network Time Protocol) wykorzystuje UDP (User Datagram Protocol) jako protokół transportowy. UDP jest preferowany w protokołach synchronizacji czasu, takich jak SNTP i NTP, ponieważ zapewnia niski narzut i minimalne opóźnienia w porównaniu z TCP (protokół kontroli transmisji). Bezpołączeniowy charakter protokołu UDP pozwala na szybszą komunikację pakietów synchronizacji czasu pomiędzy urządzeniami bez konieczności narzucania nawiązywania i utrzymywania połączenia, co jest korzystne dla utrzymania dokładnej i terminowej synchronizacji zegarów w sieciach.