Translacja adresów sieciowych (NAT) poprawia bezpieczeństwo przede wszystkim poprzez działanie jako bariera pomiędzy publicznym Internetem a sieciami prywatnymi. NAT modyfikuje źródłowe i/lub docelowe adresy IP pakietów przechodzących przez router lub zaporę ogniową, maskując wewnętrzne adresy IP urządzeń w sieci prywatnej. Proces ten ukrywa strukturę sieci wewnętrznej przed podmiotami zewnętrznymi, co utrudnia atakującym bezpośrednie obranie za cel określonych urządzeń lub usług w oparciu o ich wewnętrzne adresy IP. Zasłaniając wewnętrzne adresy IP, NAT dodaje warstwę bezpieczeństwa poprzez zaciemnienie, zmniejszając widoczność potencjalnych celów dla złośliwych aktorów skanujących Internet.
Korzyści z NAT wykraczają poza bezpieczeństwo i obejmują lepszą skalowalność sieci i ochronę adresów IP. NAT umożliwia wielu urządzeniom w sieci prywatnej współdzielenie jednego publicznego adresu IP, umożliwiając organizacjom maksymalne wykorzystanie ograniczonej puli publicznych adresów IP. Oszczędza to przestrzeń adresową IPv4, której staje się coraz mniej w miarę rozprzestrzeniania się urządzeń podłączonych do Internetu. Dodatkowo NAT ułatwia bezproblemową integrację sieci prywatnych z globalnym Internetem, umożliwiając urządzeniom z prywatnymi adresami IP komunikację z sieciami zewnętrznymi i usługami bez konieczności posiadania unikalnych publicznych adresów IP dla każdego urządzenia.
Jedną z najważniejszych zalet NAT w zakresie bezpieczeństwa jest możliwość ukrywania wewnętrznych adresów IP przed sieciami zewnętrznymi. Tłumacząc prywatne adresy IP na pojedynczy publiczny adres IP widoczny w Internecie, NAT uniemożliwia bezpośredni dostęp do wewnętrznych zasobów sieci z nieautoryzowanych źródeł zewnętrznych. Taka konfiguracja ogranicza narażenie na potencjalne ataki i próby nieautoryzowanego dostępu, których celem są określone urządzenia lub usługi w sieci prywatnej. Rola NAT w translacji adresów IP skutecznie chroni wewnętrzną infrastrukturę sieciową przed bezpośrednim narażeniem na zagrożenia zewnętrzne, poprawiając ogólny stan bezpieczeństwa sieci.
W bezpieczeństwie sieci NAT (Network Address Translation) odnosi się do procesu tłumaczenia prywatnych adresów IP używanych w sieci lokalnej na publiczne adresy IP widoczne w Internecie i odwrotnie. NAT działa w warstwie sieciowej (warstwa 3) modelu OSI i jest powszechnie wdrażany w routerach i zaporach ogniowych, aby ułatwić komunikację między urządzeniami w sieci prywatnej a sieciami zewnętrznymi. Zapewnia, że urządzenia z prywatnymi adresami IP mogą komunikować się z sieciami publicznymi, takimi jak Internet, poprzez tłumaczenie ich adresów IP na adresy publiczne i z adresów publicznych, gdy pakiety danych przekraczają granice sieci.
Dynamiczna translacja adresów zwiększa bezpieczeństwo sieci poprzez dynamiczne przydzielanie publicznych adresów IP z puli dostępnych adresów urządzeniom w sieci prywatnej. W przeciwieństwie do statycznego NAT, który wykorzystuje mapowanie jeden do jednego między prywatnymi i publicznymi adresami IP, dynamiczna translacja adresów (często określana jako PAT – translacja adresów portów) mapuje wiele prywatnych adresów IP na jeden publiczny adres IP przy użyciu unikalnych numerów portów. Ta metoda umożliwia wielu urządzeniom w sieci prywatnej jednoczesne współdzielenie jednego publicznego adresu IP, zapewniając jednocześnie jednoznaczną identyfikację sesji komunikacyjnej każdego urządzenia na podstawie numeru portu. Dynamiczna translacja adresów pomaga zapobiegać nieautoryzowanemu dostępowi poprzez zaciemnianie wewnętrznej struktury sieci i zmniejszanie przewidywalności przypisań adresów IP widocznych dla podmiotów zewnętrznych, zwiększając w ten sposób bezpieczeństwo i prywatność sieci.