Parowanie Zigbee polega na ustanowieniu bezpiecznego połączenia pomiędzy dwoma urządzeniami obsługującymi Zigbee, takimi jak czujnik Zigbee i koncentrator lub koordynator Zigbee. Podczas parowania urządzenia wymieniają informacje w celu ustanowienia kluczy zaufania i szyfrowania w celu bezpiecznej komunikacji. Zazwyczaj urządzenia Zigbee korzystają z procesu zwanego przypisywaniem adresu sieciowego, podczas którego każdemu urządzeniu przypisywany jest unikalny 16- lub 64-bitowy adres w sieci Zigbee. Parowanie polega na tym, że koordynator Zigbee (często koncentrator lub brama) inicjuje proces i bezpiecznie udostępnia klucze sieciowe nowemu urządzeniu, aby zapewnić prawidłową integrację z siecią Zigbee.
Połączenie Zigbee polega na tym, że urządzenia komunikują się ze sobą w sieci Zigbee przy użyciu topologii sieci mesh. W sieciach Zigbee urządzenia mogą pełnić funkcję urządzeń końcowych, routerów lub koordynatorów. Urządzenia końcowe komunikują się bezpośrednio z koordynatorem, natomiast routery ułatwiają komunikację pomiędzy urządzeniami i poszerzają zasięg sieci. Urządzenia Zigbee wykorzystują sygnały o częstotliwości radiowej o małej mocy do wydajnego przesyłania danych, dzięki czemu nadają się do zastosowań takich jak automatyka domowa, inteligentne oświetlenie i sieci czujników.
Aby sparować urządzenie Zigbee, zazwyczaj inicjujesz proces parowania za pośrednictwem koordynatora Zigbee, takiego jak inteligentny koncentrator domowy lub bramka Zigbee. Konkretne kroki mogą się różnić w zależności od producenta i urządzenia, ale zazwyczaj obejmują przełączenie urządzenia Zigbee w tryb parowania (często poprzez naciśnięcie przycisku lub wykonanie określonych instrukcji), a następnie użycie interfejsu koordynatora w celu wykrycia i dodania urządzenia do sieci Zigbee . Po sparowaniu urządzenie otrzymuje informacje sieciowe i klucze szyfrujące niezbędne do bezpiecznej komunikacji w ekosystemie Zigbee.
Urządzenia Zigbee mogą łączyć się ze sobą w sieci Zigbee przy użyciu architektury sieci mesh. Oznacza to, że urządzenia mogą komunikować się pośrednio poprzez urządzenia pośrednie (routery) w obrębie sieci, nawet jeśli nie znajdują się one w bezpośrednim zasięgu koordynatora Zigbee. Ta funkcja zwiększa niezawodność sieci, rozszerza zasięg i poprawia ogólną niezawodność, umożliwiając urządzeniom znajdowanie wielu ścieżek transmisji danych, zmniejszając w ten sposób ryzyko awarii komunikacji.
Zigbee oferuje kilka zalet w porównaniu z Bluetooth w niektórych zastosowaniach, szczególnie w scenariuszach IoT (Internetu rzeczy). Zigbee obsługuje większą liczbę urządzeń w sieci (do tysięcy), dzięki czemu nadaje się do złożonych sieci obejmujących duże obszary lub wiele pięter. Działa w innym paśmie częstotliwości (2,4 GHz) niż Bluetooth, redukując zakłócenia i zwiększając niezawodność w środowiskach, w których występuje wiele urządzeń bezprzewodowych. Ponadto urządzenia Zigbee zazwyczaj zużywają mniej energii niż urządzenia Bluetooth, dzięki czemu doskonale nadają się do czujników zasilanych bateryjnie i urządzeń wymagających długotrwałej pracy bez częstych wymian baterii. Czynniki te sprawiają, że Zigbee jest preferowanym wyborem do zastosowań wymagających skalowalnych, niezawodnych i energooszczędnych rozwiązań komunikacji bezprzewodowej.