Tryb kodowania nazywa się przewidywaniem długoterminowym wzbudzonym regularnym impulsem (RPE-LTP).
Działa to w następujący sposób: najpierw wykonywane jest próbkowanie 8 KHZ, a następnie dzielone na klatki po 20 ms; każda ramka ma 4 podramki; czas trwania każdej podramki wynosi 5 ms; a czysta przepływność wynosi 13 kbit/s.
Technika kodowania z kompresją głosu jest szeroko stosowana w nowoczesnych systemach komunikacji cyfrowej. W tej technice koder głosu służy do skonfigurowania modelu symulującego głos i hałas wytwarzany przez ludzkie narządy głosowe. Parametry tworzące model będą przesyłane kanałami TCH.
Koder głosu opiera się na koderze liniowej predykcji wzbudzonej resztkowej (REIP). Co więcej, w celu wzmocnienia efektu kompresji wykorzystywany jest predyktor długoterminowy (LTP). LTP może uczynić kodowanie pozostałych danych bardziej korzystnym, usuwając samogłoski z głosu. Przy jednostce 20 ms koder głosu generuje 260 bitów po skompresowanym kodowaniu. Dlatego szybkość kodowania wynosi 13 kb/s. Według różnych klas ważności informacji, bity wyjściowe można podzielić na trzy kategorie: 50 bardzo ważnych bitów, 132 ważne bity i 78 zwykłych bitów.
W porównaniu z tradycyjną linią PCM, na której głos jest bezpośrednio kodowany i transmitowany (64 kb/s), szybkość transmisji głosu w systemie GSM wynosząca 13 kb/s jest znacznie niższa. Bardziej zaawansowany koder głosu w przyszłości będzie mógł jeszcze bardziej zmniejszyć szybkość do 6,5 kb/s (kodowanie głosu z połową szybkości).