İnternet Üzerinden Ses Protokolü (VoIP), iletişim oturumunun özel gereksinimlerine bağlı olarak hem İletim Kontrol Protokolünü (TCP) hem de Kullanıcı Datagram Protokolünü (UDP) kullanabilir. VoIP’te TCP ve UDP arasındaki seçim, iletilen verinin doğasına ve sesli iletişimin gerçek zamanlı gereksinimlerine göre belirlenir.
VoIP’te TCP:
– Sinyal Verme ve Kontrol:
TCP, VoIP’te sinyal verme ve kontrol amacıyla yaygın olarak kullanılır. Oturum Başlatma Protokolü (SIP) gibi sinyal protokolleri, güvenilir, bağlantı odaklı iletişim için genellikle TCP’ye dayanır. TCP, mesajların doğru sırada ve kayıpsız iletilmesini sağlar; bu, VoIP oturumlarının kurulumu, değiştirilmesi ve sonlandırılması için çok önemlidir.
– Sağlamlık ve Güvenilirlik:
TCP’nin güvenilir, hata kontrol eden yapısı, onu veri bütünlüğünü korumanın çok önemli olduğu senaryolar için uygun kılar. VoIP sinyalleşmesinde, çağrı kurulum hataları veya sinyal kaybı mesajları nedeniyle çağrıların kesilmesi gibi sorunlar, TCP kullanılarak azaltılabilir.
– Çağrı Kurulumu ve Yırtma:
Bir VoIP araması başlatıldığında veya sonlandırıldığında, gerekli sinyalleşme mesajlarının VoIP cihazları arasında güvenilir bir şekilde iletilmesini sağlamak için TCP kullanılabilir ve bu da daha sorunsuz bir kullanıcı deneyimine katkıda bulunur.
Sinyalleşme için neden TCP:
VoIP’deki çağrı başlatma, değiştirme ve sonlandırma gibi sinyalizasyon prosedürleri TCP’nin güvenilirliğinden yararlanır. Bu prosedürler, iletişim oturumlarının oluşturulması ve yönetilmesi açısından çok önemlidir ve sinyal mesajlarının güvenilir şekilde iletilmesi, kusursuz bir kullanıcı deneyimi için esastır.
TCP’nin Sınırlamaları:
TCP güvenilir sinyalleşme için uygun olsa da gerçek ses verilerinin gerçek zamanlı olarak iletilmesi için ideal seçim olmayabilir. TCP’nin bağlantı odaklı yapısı, sesli iletişimin gerçek zamanlı gereksinimlerini etkileyebilecek bir miktar ek yük ve gecikmeye neden olur.
UDP ile Gerçek Zamanlı Ses İletimi:
VoIP’de ses verilerinin gerçek iletimi genellikle Kullanıcı Datagram Protokolü (UDP) tarafından gerçekleştirilir. UDP, gecikmeyi azaltmak için bazı güvenilirliklerden ödün veren, bağlantısız ve hafif bir protokoldür, bu da onu gerçek zamanlı uygulamalar için çok uygun hale getirir.
– Gerçek Zamanlı Aktarım Protokolü (RTP):
RTP, VoIP’te ses ve video verilerinin iletilmesi için yaygın olarak kullanılır ve genellikle UDP üzerinden çalışır. RTP, sesli iletişimin kalitesini korumak için düşük gecikmeyi ön planda tutarak gerçek zamanlı medya içeriğinin zamanında teslimini sağlar.
– Paket Kaybına Tolerans:
VoIP gibi gerçek zamanlı uygulamalarda, hata kurtarma yerine düşük gecikmeye öncelik verilir. UDP her paketin teslimini garanti etmese de, daha düşük ek yük ve bağlantı kurulumunun olmayışı, onu sesli iletişimin gerçek zamanlı doğasına daha uygun hale getirir. VoIP uygulamaları genellikle paket kaybı veya titreşimi yönetmek için daha yüksek katmanlarda mekanizmalar uygular.
Hibrit Yaklaşım:
VoIP sistemleri genellikle her protokolün güçlü yönlerinden yararlanmak için hem TCP hem de UDP’den yararlanan hibrit bir yaklaşım kullanır. Güvenilirliği sağlamak amacıyla sinyalleşme ve kontrol için TCP kullanılırken, gecikmeyi en aza indirmek ve iletişimin gerçek zamanlı gereksinimlerini karşılamak için ses verilerinin iletimi için UDP kullanılır.
Çözüm:
Sonuç olarak VoIP yalnızca TCP veya UDP’ye bağlı değildir; bunun yerine, iletişimin farklı yönleri için her iki protokolü de akıllıca kullanır. TCP, çağrı kurulumu ve sökülmesiyle ilgili mesajların güvenilirliğini sağlamak üzere sinyal verme ve kontrol için yaygın olarak kullanılır. Öte yandan UDP, sesli iletişimin gerçek zamanlı taleplerini karşılamak için düşük gecikmeye öncelik veren, ses verilerinin fiili iletimi için sıklıkla tercih edilen seçimdir. Hibrit yaklaşım, IP ağları üzerinden sesli iletişimin dinamik ihtiyaçlarını karşılayarak VoIP sistemlerinin güvenilirlik ve yanıt verme arasında bir denge kurmasına olanak tanır.