Aşağıdaki şekil, LTE ağındaki diğer ağ bileşenlerine göre X2 ve S1 bağlantısının konumunu göstermektedir.
Genel olarak S1 arayüzünde trafik iki farklı düzleme bölünmüştür; çeşitli sinyalizasyon protokollerinin IP ağı üzerinden taşınması amacıyla IETF tarafından geliştirilen SCTP (Stream Control Transmission Protokol) kullanan kontrol düzlemi ve kullanıcı Kullanıcı düzlemi için GPRS tünelleme protokolünün (GTPU) tünel açma yöntemi olarak benimsendiği düzlem.
X2 Bant Genişliği Boyutlandırma Prosedürü
X2, eNodeB’ler arasındaki arayüzdür ve bant genişliği gereksinimi çok karmaşıktır. Ancak gerçekçi ağ uygulamasında büyük olasılıkla eNodeB’ler arasında doğrudan bir bağlantı olmayacaktır. Bunun yerine, X2 verileri S1 verileriyle birleştirilecek ve hedef eNodeB’ye yeniden yönlendirilmeden önce anahtarlama merkezinde bulunan toplayıcılara geri taşınacak.
Dikkate alınması gereken ana X2 boyutlandırma faktörleri (eRan2.0 ve 2.1’de) şunları içerir:
- eNodeB’ler arasındaki geçiş sıklığı
- Devir teslim süresi
- eNodeB’ler arasındaki örtüşen doğa
- Hücre seviyesinde histerezis ayarı
- Devir başına ortalama hizmet oranı ve paket boyutu
- X2 arayüzünün kontrol düzlemindeki sinyal yükü
X2’deki verim, S1’dekiyle karşılaştırıldığında ihmal edilebilir düzeydedir. S1 kontrol düzlemi verim hesaplamasına benzer şekilde, boyutlandırma sürecini basitleştirmek amacıyla X2’nin veriminin S1’deki verimin %3’ü olduğu tahmin edilmektedir.
X2 Gecikmesinin Hücre Verimi Üzerindeki Etkisi
Eğer sonsuz HARQ sürecine izin verilirse (teorik bir çalışma olarak), S1 veya X2 yönlendirmesinde aşırı gecikme, üst katman uygulamalarının hizmet kalitesini ve kullanıcı performansını kesinlikle etkileyecektir. Normal ağlarda bile, yönlendirme gecikmesi Operatörün hücresel olmayan çekirdek veri ağında doğal olarak mevcut olabilir ve bu, sonsuz HAQR’daki kadar şiddetli olmasa da verim üzerinde etki yaratacaktır.