LTE’de Radyo Protokol Mimarisi
EUTRAN radyo protokol modeli, UE ve eNB arasında sonlandırılan protokolleri belirtir. Protokol yığını, radyo protokol mimarileri (ITU-R M1035) için standart yönergeleri takip eder ve bu nedenle UMTS’nin WCDMA protokol yığınına oldukça benzer.
Protokol yığını üç katmanı tanımlar: fiziksel katman (katman 1), veri bağlantısı ve erişim katmanı (katman 2) ve erişim katmanını ve erişim dışı katman kontrol protokollerinin yanı sıra uygulama seviyesi yazılımını (örneğin IP yığını) barındıran katman 3 ).
Fiziksel katman: Fiziksel katman, protokol yığınının 1. katmanını oluşturur ve hava üzerinden temel bit iletim işlevselliğini sağlar. LTE’de fiziksel katman, aşağı bağlantıda OFDMA ve yukarı bağlantıda SC-FDMA tarafından sürülür. FDD ve TDD modu aynı fiziksel katmanda birleştirilebilir (UE yeteneklerine bağlıdır). Fiziksel katman, verileri radyo yolu üzerinden iletmek için fiziksel kanalları kullanır. Fiziksel kanallar mevcut kaynaklarla (fiziksel kaynak blokları ve anten bağlantı noktaları) dinamik olarak eşlenir. Daha yüksek katmanlara, fiziksel katman veri aktarım işlevini taşıma kanalları aracılığıyla sunar. UMTS’de olduğu gibi bir taşıma kanalı, bit hızları, gecikme, çarpışma riski ve güvenilirliğe ilişkin belirli özelliklere sahip, blok odaklı bir iletim hizmetidir. 3G WCDMA ve hatta 2G GSM’den farklı olarak, tüm kaynak haritalamanın dinamik olarak programlayıcı tarafından yönlendirilmesi nedeniyle artık özel aktarım veya fiziksel kanalların bulunmadığını unutmayın.
MAC (Orta Erişim Kontrolü): MAC, en düşük katman 2 protokolüdür ve ana işlevi taşıma kanallarını yönlendirmektir. MAC, daha üst katmanlardan radyo taşıyıcılarıyla birebir yazışma halinde olan mantıksal kanallarla beslenir. Her mantıksal kanala bir öncelik verilir ve MAC’ın mantıksal kanal verilerini taşıma kanallarına çoğaltması gerekir. Alma yönünde, mantıksal kanalların taşıma kanallarından ayrıştırılmasının mutlaka gerçekleşmesi gerekir. MAC’ın diğer işlevleri çarpışma yönetimi ve açık UE tanımlaması olacaktır. Performans açısından önemli bir işlev, MAC’in resmi parçası olan ve bazı aktarım kanalı türlerinde kullanılabilen HARQ işlevidir.
RLC (Radyo Bağlantı Kontrolü): Her radyo taşıyıcısı bir RLC örneğine sahiptir
üç moddan birinde çalışır: UM (Onaylanmamış), AM (Onaylandı) veya TM (Şeffaf). Hangi modun seçileceği radyo taşıyıcısının amacına bağlıdır. Böylece RLC, yeniden iletimi tetiklemek için sıra numaralı veri çerçevelerini ve durum raporlarını kullanarak radyo taşıyıcısını ARQ (İstek Üzerine Otomatik Yeniden İletim) ile geliştirebilir. Yeniden iletimlerin MAC’deki HARQ varlığı aracılığıyla da tetiklenmesinin mümkün olacağını unutmayın. RLC’nin ikinci işlevselliği, daha yüksek katman verilerini bölen veya daha yüksek katman verilerini, belirli bir taşıma bloğu boyutları kümesine izin veren taşıma kanalları üzerinden taşınmaya uygun veri parçaları halinde birleştiren segmentasyon ve yeniden birleştirmedir.
PDCP (Paket Veri Yakınsama Protokolü): Her radyo taşıyıcısı ayrıca bir PDCP örneğini kullanır. PDCP, başlık sıkıştırmasından sorumludur (ROHC RObust
Başlık Sıkıştırma; RFC 3095) ve şifreleme/şifre çözme. Açıkçası başlık
sıkıştırma IP datagramları için anlamlıdır, ancak sinyalleşme için anlamlı değildir. Bu nedenle radyo taşıyıcılarına sinyal göndermek için PDCP öğeleri genellikle yalnızca şifreleme/şifre çözme işlemini gerçekleştirir.
RRC (Radyo Kaynağı Kontrolü): RRC, erişim katmanına özel kontroldür
EUTRAN protokolü. Kanal yönetimi, ölçüm kontrolü ve raporlama vb. için gerekli mesajları sağlayacaktır.
NAS Protokolleri: NAS protokolü UE ile MME arasında çalışır ve dolayısıyla
EUTRAN aracılığıyla şeffaf bir şekilde aktarılmalıdır. RRC’nin tepesinde yer alır.
NAS aktarımı için gerekli operatör mesajlarını sağlar.