Fale radiowe są rozprowadzane w zakresie 3 Hz ~ 3000 GHz. Widmo to jest podzielone na 12 pasm, jak pokazano w powyższej tabeli. Częstotliwości w każdym konkretnym paśmie mają unikalne cechy propagacji: im niższa częstotliwość, tym mniejsze będą straty propagacyjne, tym większy będzie zasięg i tym silniejsza będzie zdolność dyfrakcyjna.
Fale radiowe to rodzaj promieniowania elektromagnetycznego (EM), którego długości fal w widmie elektromagnetycznym są dłuższe niż światło podczerwone. Mają częstotliwości od 300 GHz do 3 kHz i odpowiadające im długości fal od 1 milimetra do 100 kilometrów.
Jednakże zasoby częstotliwości dolnego pasma są rygorystyczne, a pojemność systemu ograniczona, dlatego stosuje się je głównie w systemach nadawczych, telewizyjnych i przywoławczych. Zasoby częstotliwości wyższego pasma są obfite, a pojemność systemu jest duża.
jednakże im wyższa częstotliwość, tym większe będą straty propagacji, tym krótsza będzie odległość pokrycia i tym słabsza będzie zdolność dyfrakcyjna.
Widmo EM jest ogólnie podzielone na siedem obszarów, w których długość fali maleje, a energia i częstotliwość rosną.
Ponadto im wyższa częstotliwość, tym większe będą trudności techniczne i tym wyższy będzie koszt systemu. Pasmo dla potrzeb systemu łączności mobilnej powinno zapewniać zarówno efekt zasięgu, jak i przepustowość.
W porównaniu z innymi pasmami, pasmo UHF zapewnia dobry kompromis pomiędzy zasięgiem a pojemnością, dlatego jest szeroko stosowane w komunikacji mobilnej. Niemniej jednak wraz ze wzrostem zapotrzebowania na komunikację mobilną wymagana jest większa przepustowość. System komunikacji mobilnej będzie się rozwijał w kierunku pasma wysokich częstotliwości.