Trzecie założenie – że szum tła jest gaussowski i nieskorelowany z transmisją – jest szczególnie podejrzane w komórkowym systemie MIMO. Wszystkie dobrze zaprojektowane systemy komórkowe są z natury ograniczone zakłóceniami. Gdyby tak nie było, możliwe byłoby zwiększenie wydajności widmowej poprzez zmniejszenie ponownego wykorzystania częstotliwości lub zwiększenie średniego obciążenia na komórkę.
W łączu w dół systemu komórkowego, gdzie oczekuje się, że MIMO będzie najbardziej opłacalne i wykonalne, będzie występować efektywna liczba sygnałów zakłócających, liczba niezaniedbywalnych zakłócających sąsiednich stacji bazowych wynosi .
Rysunek ilustruje wpływ zakłóceń innych komórek na komórkowe systemy MIMO. Odbiornik MIMO w MS jest niezwykle trudny do jednoczesnego radzenia sobie zarówno z zakłóceniami przestrzennymi, powodowanymi przez anteny nadawcze, jak i wysokim poziomem zakłóceń innych komórek. Chociaż większość badaczy zaniedbała ten problem ze względu na jego brak wykonalności, wykazano, korzystając zarówno z teorii informacji, jak i komunikacji, że przepustowość systemu komórkowego MIMO może się zmniejszyć wraz ze wzrostem liczby anten nadawczych, jeśli zakłócenia przestrzenne nie zostaną wyeliminowane. odpowiednio zaadresowane.
Podsumowując, większość teoretycznych wyników MIMO dotyczy środowisk o wysokim współczynniku SNR z dekodowaniem wyidealizowanym (ML); w praktyce MIMO musi działać w środowiskach o niskim SINR i odbiornikach o niskiej złożoności. Problem zakłóceń innych komórek jest prawdopodobnie najpilniejszym problemem stojącym przed zastosowaniem multipleksowania przestrzennego w systemach WiMAX.
Zaproponowano różne rozwiązania radzenia sobie z zakłóceniami innych komórek, w tym odbiorniki reagujące na zakłócenia, sterowanie mocą wielu komórek, rozproszone anteny i koordynację wielu komórek. Żadna z tych technik nie jest wyraźnie obsługiwana przez standard WiMAX w momencie publikacji tej książki, chociaż standard ten z pewnością nie wyklucza rozmieszczenia odbiorników wrażliwych na zakłócenia.
Przewidujemy, że potrzebne będzie kreatywne podejście do problemu zakłóceń innych komórek, aby multipleksowanie przestrzenne stało się wykonalne dla użytkowników innych niż ci znajdujący się bardzo blisko stacji bazowej i w związku z tym doświadczający bardzo niskiego poziomu zakłóceń. Dlatego wymóg bogatego rozpraszania w systemach MIMO może konkurować ze stosowaniem anten kierunkowych/sektorowych w celu zmniejszenia zakłóceń innych komórek.