Protokół TFTP (Trivial File Transfer Protocol) oferuje kilka zalet, dzięki którym nadaje się do określonych zastosowań. Jedną z głównych zalet jest jego prostota. Protokół TFTP jest lekki i prosty i koncentruje się na przesyłaniu plików przy minimalnym obciążeniu. Działa z mniejszą liczbą funkcji w porównaniu do innych protokołów przesyłania plików, co upraszcza wdrażanie i zmniejsza ilość wymaganych zasobów. Ta prostota sprawia, że protokół TFTP jest idealnym rozwiązaniem w środowiskach, w których potrzebne są podstawowe możliwości przesyłania plików bez złożoności bardziej zaawansowanych protokołów.
Protokół TFTP znajduje zastosowanie w scenariuszach, w których wystarczające jest proste i lekkie rozwiązanie do przesyłania plików. Typowe zastosowania obejmują rozruch sieciowy, podczas którego protokół TFTP służy do przesyłania plików rozruchowych z serwera do urządzeń klienckich podczas procesu rozruchu. Wykorzystuje się go także w aktualizacjach oprogramowania sprzętowego urządzeń sieciowych, takich jak routery i przełączniki, gdzie niezbędna jest możliwość szybkiego i niezawodnego przesyłania małych plików przez sieć. Ponadto protokołu TFTP można używać w środowiskach, w których bezdyskowe stacje robocze muszą pobierać obrazy systemu operacyjnego lub pliki konfiguracyjne z serwera centralnego.
Jedną z zalet protokołu TFTP w porównaniu z SFTP (protokół transferu plików SSH) są minimalne wymagania dotyczące zasobów i prostota. Protokół TFTP nie zapewnia mechanizmów szyfrowania ani uwierzytelniania takich jak SFTP, co czyni go mniej bezpiecznym przy przesyłaniu wrażliwych danych przez niezaufane sieci. Jednak ta prostota oznacza również, że TFTP jest szybszy i wymaga mniej zasobów obliczeniowych do działania. W środowiskach, w których bezpieczeństwo nie jest najważniejsze lub w których szyfrowanie i uwierzytelnianie są obsługiwane w inny sposób (na przykład w ramach sieci VPN lub bezpiecznego segmentu sieci), wydajność protokołu TFTP może być korzystna.
W porównaniu z FTP (protokołem przesyłania plików) protokół TFTP ma wyraźne zalety pod względem wydajności i łatwości użycia. Protokół TFTP nie wymaga uwierzytelniania użytkowników ani skomplikowanych procedur konfiguracyjnych, w przeciwieństwie do protokołu FTP, który obejmuje uwierzytelnianie, konta użytkowników i zarządzanie uprawnieniami. Prosta konstrukcja protokołu TFTP umożliwia szybsze przesyłanie plików, ponieważ eliminuje obciążenie związane z bogatym w funkcje zestawem poleceń i połączeniami sterującymi protokołu FTP. To sprawia, że protokół TFTP jest preferowany w scenariuszach, w których priorytetem jest szybkie i niezawodne przesyłanie plików w stosunku do zaawansowanych funkcji udostępnianych przez protokół FTP.
Cechą charakterystyczną protokołu TFTP jest mechanizm transportowy oparty na UDP, w którym priorytetem jest prostota i szybkość nad niezawodnością. Protokół TFTP wykorzystuje do transmisji danych protokół UDP (User Datagram Protocol), co nie gwarantuje dostarczenia ani samo w sobie nie zapewnia możliwości sprawdzania błędów i retransmisji. Dlatego TFTP jest uważany za protokół najlepszego wysiłku, opierający się na wyższych warstwach lub aplikacjach w celu zapewnienia niezawodności i usuwania błędów, jeśli to konieczne. Ponadto protokół TFTP działa na porcie 69 i zazwyczaj obsługuje tylko podstawowe operacje przesyłania plików, takie jak odczytywanie i zapisywanie plików, bez zaawansowanych funkcji dostępnych w bardziej niezawodnych protokołach przesyłania plików, takich jak FTP lub SFTP.