Główny cel zerowego zaufania:
Głównym celem Zero Trust jest zwiększenie bezpieczeństwa sieci poprzez kwestionowanie tradycyjnego modelu bezpieczeństwa, który zakłada zaufanie oparte na lokalizacji sieci lub zabezpieczeniach obwodowych. Zamiast pośrednio ufać urządzeniom i użytkownikom w określonym obwodzie sieci, Zero Trust promuje koncepcję „nigdy nie ufaj, zawsze sprawdzaj”. Podejście to ma na celu zminimalizowanie powierzchni ataku, ograniczenie zagrożeń bezpieczeństwa i ochronę wrażliwych danych poprzez egzekwowanie ścisłej kontroli dostępu, ciągłą weryfikację tożsamości użytkownika i integralności urządzenia oraz zasady najniższych uprawnień dostępu we wszystkich interakcjach sieciowych.
Cel zerowego zaufania:
Celem Zero Trust jest przedefiniowanie i wzmocnienie strategii bezpieczeństwa sieci poprzez przyjęcie proaktywnego, skoncentrowanego na tożsamości podejścia do kontroli dostępu i ochrony danych. Zero Trust ma na celu wyeliminowanie założenia zaufania opartego na lokalizacji sieci lub zabezpieczeniach obwodowych, zapewniając, że każde żądanie dostępu do zasobów sieciowych jest rygorystycznie weryfikowane i uwierzytelniane. Wdrażając szczegółową kontrolę dostępu, szyfrowanie i ciągłe monitorowanie, Zero Trust ma na celu zapobieganie nieautoryzowanemu dostępowi, wykrywanie anomalii i szybkie reagowanie na incydenty związane z bezpieczeństwem, poprawiając w ten sposób ogólny stan cyberbezpieczeństwa.
Trzy główne koncepcje zerowego zaufania:
- Ciągła weryfikacja: Zero Trust wymaga ciągłej weryfikacji tożsamości i stanu bezpieczeństwa użytkowników, urządzeń i aplikacji próbujących uzyskać dostęp do zasobów sieciowych. Dzięki temu uprawnienia dostępu są dynamicznie dostosowywane w oparciu o czynniki kontekstowe, takie jak zachowanie użytkownika, stan urządzenia i warunki sieciowe.
- Najmniejszy dostęp do uprawnień: Zasada najmniejszych uprawnień ogranicza uprawnienia dostępu do minimalnego poziomu niezbędnego użytkownikom lub urządzeniom do wykonywania autoryzowanych zadań. Zero Trust kładzie nacisk na przyznawanie jedynie niezbędnych uprawnień w oparciu o określone role, obowiązki i czynniki kontekstowe, redukując potencjalny wpływ złamanych poświadczeń lub urządzeń.
- Mikrosegmentacja: Mikrosegmentacja dzieli środowiska sieciowe na mniejsze, izolowane strefy lub segmenty, każdy z własną kontrolą dostępu i polityką bezpieczeństwa. Ogranicza to ruch poprzeczny w sieci i zawiera potencjalne zagrożenia, poprawiając widoczność i kontrolę nad ruchem sieciowym oraz zmniejszając promień wybuchu w przypadku naruszenia bezpieczeństwa.
Podstawowa zasada zerowego zaufania:
Podstawową zasadą Zero Trust jest zapewnienie, że żadnemu urządzeniu, użytkownikowi ani aplikacji nie można ufać wyłącznie na podstawie ich obecności w obwodzie sieci. Zero Trust zakłada, że zagrożenia mogą pochodzić zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie, co wymaga ciągłego uwierzytelniania, autoryzacji i monitorowania wszystkich działań sieciowych. Przyjmując nastawienie „nie ufaj nikomu, wszystko weryfikuj”, organizacje mogą wzmocnić swoją obronę przed wyrafinowanymi zagrożeniami cybernetycznymi i próbami nieautoryzowanego dostępu.
Kluczowe filary zerowego zaufania:
Kluczowe filary Zero Trust obejmują podstawowe zasady i praktyki wspierające jego wdrażanie:
- Identity-Centric Security: Zero Trust koncentruje się na weryfikacji tożsamości i zarządzaniu nimi, aby zapewnić dostęp do zasobów tylko autoryzowanym użytkownikom i urządzeniom. Obejmuje to uwierzytelnianie wieloskładnikowe (MFA), zarządzanie tożsamością i dostępem (IAM) oraz analizę zachowań użytkowników (UBA) w celu wykrywania nietypowych działań.
- Device Security Posture: Zero Trust ocenia i egzekwuje zasady bezpieczeństwa w oparciu o wiarygodność urządzeń próbujących połączyć się z siecią. Obejmuje to kontrolę bezpieczeństwa punktu końcowego, kontrolę stanu urządzenia i weryfikację zgodności, aby uniemożliwić zaatakowanym urządzeniom dostęp do wrażliwych danych lub systemów.
- Segmentacja sieci: Segmentacja dzieli środowiska sieciowe na logiczne strefy lub segmenty, ograniczając zakres dostępu i zmniejszając wpływ potencjalnych naruszeń. Obejmuje to mikrosegmentację w celu egzekwowania zasad na poziomie szczegółowym i izolowania krytycznych zasobów przed nieautoryzowanym dostępem lub bocznym ruchem atakujących.
- Ciągłe monitorowanie i analityka: Zero Trust wymaga ciągłego monitorowania działań sieciowych, zachowań użytkowników i zdarzeń związanych z bezpieczeństwem, aby wykrywać zagrożenia i reagować na nie w czasie rzeczywistym. Obejmuje to źródła informacji o zagrożeniach, algorytmy wykrywania anomalii oraz systemy zarządzania informacjami i zdarzeniami dotyczącymi bezpieczeństwa (SIEM), aby zapewnić proaktywne łagodzenie zagrożeń i możliwości reagowania na incydenty.