Algorytm protokołu BGP (Border Gateway Protocol) opiera się na algorytmie routingu wektora ścieżki. W przeciwieństwie do tradycyjnych algorytmów stanu łącza lub wektora odległości używanych w protokołach bram wewnętrznych, protokół BGP działa poprzez wymianę informacji o routingu zawierających informacje o osiągalności sieci wraz z atrybutami ścieżki. Dzięki temu protokół BGP może podejmować decyzje dotyczące routingu w oparciu o zasady, atrybuty ścieżki i informacje o ścieżce systemu AS (systemu autonomicznego).
Algorytm używany w BGP jest znany jako algorytm wektora ścieżki. Różni się od tradycyjnych algorytmów wektora odległości tym, że koncentruje się na informacjach o ścieżce i zasadach, a nie na liczbie przeskoków lub metrykach łączy. Routery BGP wymieniają informacje o osiągalności sieci i powiązanych atrybutach ścieżek, umożliwiając im konstruowanie ścieżek w oparciu o ścieżki AS, dyskryminator MED (Multi-Exit Discriminator), preferencje lokalne i inne atrybuty w celu określenia najlepszych tras.
BGP (Border Gateway Protocol) opiera się na algorytmie routingu wektora ścieżki. Algorytm ten umożliwia routerom BGP utrzymywanie ścieżek do sieci docelowych wraz z atrybutami opisującymi charakterystykę ścieżki, takimi jak długość ścieżki AS, początek trasy i zasady trasy. Routery BGP wymieniają te informacje, aby zbudować globalny obraz dostępności sieci i wybrać najlepsze ścieżki w oparciu o skonfigurowane zasady i atrybuty ścieżek.
BGP nie korzysta z algorytmu Dijkstry, który jest zwykle używany w protokołach routingu według stanu łącza, takich jak OSPF (najpierw otwórz najkrótszą ścieżkę). Zamiast tego routery BGP korzystają z procesu decyzyjnego znanego jako algorytm wyboru najlepszej ścieżki BGP. Algorytm ten ocenia wiele atrybutów i zasad ścieżki, aby wybrać najlepszą ścieżkę spośród wielu kandydatów do sieci docelowej.
Algorytm najlepszej ścieżki w BGP odnosi się do procesu decyzyjnego stosowanego przez routery BGP w celu wybrania najlepszej ścieżki do sieci docelowej spośród wielu dostępnych ścieżek. Routery BGP uwzględniają różne atrybuty, takie jak najkrótsza ścieżka AS, najwyższe preferencje lokalne, najkrótsza metryka IGP (protokół bramy wewnętrznej) do routera następnego skoku i inne atrybuty ścieżki, takie jak MED (dyskryminator wielu wyjść) i kod pochodzenia BGP. Następnie router stosuje konfigurowalne zasady BGP i reguły administracyjne, aby określić najlepszą ścieżkę zgodnie z lokalnymi wymaganiami i zasadami sieciowymi.