Zasada działania orkiestratora chmury opiera się na automatyzacji i koordynowaniu wdrażania, konfiguracji i zarządzania infrastrukturą i usługami chmurowymi. Służy jako centralny mechanizm kontrolny, który wyodrębnia złożoności i optymalizuje wykorzystanie zasobów w rozproszonych środowiskach komputerowych. Wykorzystując interfejsy API i skrypty automatyzacji, orkiestrator chmury (taki jak Kubernetes, Terraform lub narzędzia specyficzne dla chmury) zapewnia bezproblemową integrację różnych zasobów chmury, takich jak maszyny wirtualne, kontenery, pamięć masowa i komponenty sieciowe. Zasada ta umożliwia organizacjom efektywne wdrażanie aplikacji i zarządzanie nimi, dynamiczne skalowanie zasobów i utrzymywanie spójnych operacyjnych przepływów pracy w środowiskach chmurowych.
Celem orkiestracji chmury jest usprawnienie i automatyzacja udostępniania, wdrażania, konfiguracji i zarządzania zasobami i aplikacjami w chmurze. Ma na celu optymalizację wykorzystania zasobów, poprawę skalowalności, zwiększenie efektywności operacyjnej i ograniczenie ręcznej interwencji w operacjach w chmurze. Platformy orkiestracji chmury umożliwiają organizacjom definiowanie i wykonywanie złożonych przepływów pracy, obsługę zależności między usługami, egzekwowanie zasad zgodności i bezpieczeństwa oraz osiąganie spójnej wydajności w rozproszonych infrastrukturach chmurowych. Ostatecznie orkiestracja w chmurze zwiększa sprawność i elastyczność w zarządzaniu aplikacjami i usługami natywnymi dla chmury, wspierając nowoczesne praktyki DevOps i przyspieszając inicjatywy transformacji cyfrowej.
Celem orkiestratora, czy to w chmurze obliczeniowej, czy w innych kontekstach, jest koordynacja i zarządzanie wykonywaniem zadań, procesów lub zasobów, aby skutecznie osiągnąć wcześniej zdefiniowane cele. W środowiskach chmurowych koordynatorzy automatyzują przepływy pracy i zarządzają interakcjami między różnymi komponentami, takimi jak maszyny wirtualne, kontenery, woluminy pamięci i usługi sieciowe. Zapewniają, że zasoby są udostępniane, konfigurowane i wzajemnie połączone zgodnie z określonymi wymaganiami i zasadami operacyjnymi. Wymuszając spójność, skalowalność i niezawodność, koordynatorzy upraszczają złożone zadania, optymalizują alokację zasobów i umożliwiają bezproblemową integrację aplikacji w rozproszonych infrastrukturach chmurowych.
Zasada działania przetwarzania w chmurze polega na dostarczaniu usług obliczeniowych — w tym serwerów, pamięci masowej, baz danych, sieci, oprogramowania i analiz — przez Internet („chmura”) na zasadzie płatności zgodnie z rzeczywistym użyciem. Dostawcy usług w chmurze, tacy jak AWS, Google Cloud i Microsoft Azure, oferują zasoby na żądanie, a użytkownicy uzyskują do nich dostęp i zarządzają nimi za pośrednictwem przeglądarek internetowych lub interfejsów API. Kluczowe zasady obejmują wirtualizację, w której sprzęt fizyczny jest wyodrębniany w zasoby wirtualne, skalowalność w celu sprostania zmiennym wymaganiom w zakresie obciążenia, elastyczność w zakresie dynamicznego skalowania zasobów w górę lub w dół oraz rozliczanie licznikowe w oparciu o wykorzystanie. Zasady te leżą u podstaw elastyczności, efektywności kosztowej i dostępności, które definiują przetwarzanie w chmurze jako technologię transformacyjną.
CloudFormation, infrastruktura AWS jako usługa kodowa, działa na zasadzie definiowania i zarządzania zasobami chmury za pomocą szablonów deklaratywnych. Użytkownicy opisują pożądane zasoby i konfiguracje w chmurze w formacie JSON lub YAML, znanym jako szablony CloudFormation. Następnie usługa automatycznie udostępnia te zasoby i zarządza nimi, obsługując zależności, porządkując i wykonując w razie potrzeby operacje wycofywania zmian. Szablony CloudFormation umożliwiają spójne i powtarzalne wdrożenia w środowiskach AWS, wspierając automatyzację, skalowalność i najlepsze praktyki w zakresie zarządzania. Ta zasada infrastruktury jako kodu upraszcza zarządzanie zasobami, zwiększa efektywność operacyjną i zapewnia spójność infrastruktury w różnych regionach i kontach AWS.