Wielkość wektora błędu (EVM) w kontekście 5G odnosi się do kluczowego wskaźnika wydajności wykorzystywanego do oceny dokładności przesyłanych sygnałów. Mierzy różnicę między sygnałem idealnym a odebranym, zapewniając wgląd w jakość łącza komunikacyjnego. EVM jest szczególnie istotny w systemach komunikacji o dużej prędkości i wysokiej częstotliwości, takich jak te występujące w sieciach 5G.
Mówiąc najprościej, EVM określa ilościowo odchylenie między konstelacjami sygnałów przesyłanych i odbieranych. Niższa wartość EVM wskazuje na dokładniejszą i niezawodniejszą transmisję. Wyraża się go w procentach i reprezentuje stosunek amplitudy wektora błędu do idealnej amplitudy sygnału. Im niższy EVM, tym bardziej odebrany sygnał jest zgodny z sygnałem zamierzonym.
W sieciach 5G, gdzie najważniejsza jest szybkość transmisji danych i wydajność widmowa, utrzymanie niskiego EVM jest niezbędne. Wysokie wartości EVM mogą prowadzić do zniekształcenia sygnału, wpływając na ogólną wydajność sieci, przepustowość danych i niezawodność. Jest to szczególnie istotne w scenariuszach obejmujących zaawansowane techniki komunikacji, takie jak schematy modulacji wyższego rzędu i kształtowanie wiązki.
Aby zapewnić optymalną wydajność sieci 5G, operatorzy ściśle monitorują EVM podczas planowania, wdrażania i konserwacji sieci. Utrzymując EVM w akceptowalnych granicach, dostawcy usług telekomunikacyjnych mogą poprawić jakość usług, obsługiwać wyższe szybkości transmisji danych oraz zapewniać użytkownikom końcowym płynną i niezawodną obsługę 5G.