Karta SIM zawiera pamięć wewnętrzną, w której przechowywane są dane, informacje osobiste i finansowe, a także tożsamość GSM / CDMA. Karta SIM przechowuje informacje specyficzne dla sieci w celu uwierzytelnienia tożsamości abonenta w sieci.
Karty SIM zostały po raz pierwszy wprowadzone na rynek w 1992 r. wraz z pierwszymi cyfrowymi telefonami komórkowymi „GSM”. Nokia 1011 była pierwszym telefonem komórkowym GSM, który trafił na rynek.
Karta SIM służy do przechowywania informacji związanych z abonentem w następujący sposób:
- IMSI (międzynarodowy identyfikator abonenta mobilnego).
- Tymczasowe dane sieciowe, takie jak TMSI, LAI, status aktualizacji lokalizacji.
- Klucz uwierzytelniający abonenta (Ki) i klucz szyfrujący (Kc), które są używane ze względów bezpieczeństwa.
- Informacje BCCH: Lista częstotliwości nośnych używanych do wyboru komórki.
- Zabronione PLMN.
- Preferencje językowe.
- Numer PIN (osobisty numer identyfikacyjny) i licznik błędów PIN.
- Numer PUK (osobisty klucz odblokowujący) i licznik błędów PUK.
Zarządzanie PIN-ami
Numer PIN składa się z 4 do 8 cyfr i jest ładowany przez aktywatora usługi przez czas trwania abonamentu. Następnie numer PIN można zmieniać dowolną ilość razy, łącznie z długością numeru PIN.
Użytkownik może wyłączyć funkcję PIN, ale może ją ponownie zablokować w momencie subskrypcji przez upoważnioną osobę. W przypadku wprowadzenia błędnego PIN-u użytkownik otrzymuje odpowiednią informację. Po 3 kolejnych wpisach karta SIM zostanie zablokowana, nawet jeśli karta SIM zostanie wyjęta lub telefon komórkowy zostanie wyłączony i włączony.
Jeśli karta SIM jest zablokowana, użytkownik nie może uzyskać dostępu do sieci. Odblokowanie karty SIM możliwe jest wyłącznie poprzez wprowadzenie kodu PUK (Personal Unlock Key). PUK składa się z 8 cyfr i jest nadawany użytkownikowi w momencie subskrypcji.
Jeśli nieprawidłowy kod PUK zostanie wprowadzony więcej niż 10 razy, kod PUK przestanie działać, a karta SIM będzie nadal blokowana, dopóki nie zostanie zabrana do centrum serwisowego operatora komórkowego.
Określono dwa fizyczne typy kart SIM:
- ID – 1 SIM – Wygląda jak karta kredytowa
- Podłącz kartę SIM – wygląda na to, że mały chip jest półtrwale zainstalowany w sprzęcie mobilnym.
Aby telefon GSM działał, należy włożyć kartę SIM, aby móc uzyskać dostęp do lokalnej sieci komórkowej w celu wykonywania lub odbierania połączeń lub wysyłania SMS-ów.