HTTP (Hypertext Transfer Protocol) i HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure) to protokoły służące do przesyłania danych w Internecie, różnią się jednak znacząco pod względem bezpieczeństwa:
HTTP to standardowy protokół używany do przesyłania i odbierania wiadomości hipertekstowych w sieci WWW. Działa poprzez protokół TCP/IP i zazwyczaj wykorzystuje port 80 do komunikacji. HTTP wysyła dane jako zwykły tekst, co oznacza, że dane przesyłane pomiędzy klientem (np. przeglądarką internetową) a serwerem nie są szyfrowane. Ten brak szyfrowania sprawia, że protokół HTTP jest podatny na podsłuchiwanie, przechwytywanie danych i manipulację, zwłaszcza w niezabezpieczonych sieciach.
Z drugiej strony HTTPS jest rozszerzeniem protokołu HTTP, które obejmuje protokoły SSL/TLS w celu zapewnienia mechanizmów szyfrowania i uwierzytelniania. Zapewnia bezpieczną komunikację pomiędzy klientem a serwerem poprzez szyfrowanie danych przesyłanych w sieci. HTTPS działa na porcie 443 i szyfruje dane za pomocą certyfikatów SSL/TLS, które uwierzytelniają tożsamość serwera i nawiązują bezpieczne połączenie przed rozpoczęciem transmisji danych. To szyfrowanie chroni poufne informacje, takie jak dane logowania, szczegóły płatności i dane osobowe, przed przechwyceniem lub modyfikacją przez złośliwe osoby trzecie.
Protokół HTTP nie jest uważany za bezpieczny, ponieważ przesyła dane w postaci zwykłego tekstu przez Internet, przez co jest podatny na różne zagrożenia i luki w zabezpieczeniach. Bez szyfrowania dane przesyłane za pośrednictwem protokołu HTTP mogą zostać przechwycone, monitorowane lub modyfikowane przez osoby atakujące, zwłaszcza w publicznych sieciach Wi-Fi lub innych niezabezpieczonych połączeniach. Ten brak bezpieczeństwa zagraża poufności i integralności wrażliwych informacji wymienianych między klientem a serwerem, stwarzając ryzyko dla prywatności użytkowników i bezpieczeństwa danych.
Pomimo zagrożeń bezpieczeństwa związanych z protokołem HTTP, jest on nadal używany w scenariuszach, w których wymagania dotyczące bezpieczeństwa są minimalne lub gdy szyfrowanie nie jest uważane za konieczne. Na przykład protokół HTTP jest powszechnie używany do uzyskiwania dostępu do publicznych witryn internetowych, czytania artykułów prasowych i przeglądania treści niewrażliwych, gdzie poufność i integralność danych są mniej krytyczne. Ponadto protokół HTTP może być używany do komunikacji wewnętrznej w sieciach prywatnych, gdzie środki bezpieczeństwa są egzekwowane za pomocą innych środków, takich jak zapory sieciowe i kontrola dostępu.
Pod względem wydajności protokół HTTP jest generalnie szybszy niż HTTPS, ponieważ nie wiąże się z obciążeniem związanym z procesami szyfrowania i deszyfrowania. W przypadku korzystania z protokołu HTTP transmisja danych pomiędzy klientem a serwerem jest prosta i nie wymaga dodatkowego przetwarzania w celu szyfrowania lub deszyfrowania danych. W rezultacie protokół HTTP może szybciej dostarczać strony internetowe i zasoby, szczególnie w przypadku treści, które nie wymagają szyfrowania lub których względy bezpieczeństwa są minimalne. Jednak kompromisem jest mniejsze bezpieczeństwo w porównaniu z protokołem HTTPS, który szyfruje dane w celu ochrony poufnych informacji podczas transmisji przez Internet.