W kontekście sieci LTE (Long-Term Evolution) termin „LAC” zazwyczaj odnosi się do „kodu lokalizacji”. Należy jednak zauważyć, że koncepcja numeru kierunkowego lokalizacji jest częściej kojarzona ze starszymi technologiami komórkowymi, takimi jak GSM (Globalny system komunikacji mobilnej), a nie ma bezpośredniego zastosowania w przypadku LTE. Zamiast tego sieci LTE wykorzystują różne identyfikatory i mechanizmy zarządzania informacjami o lokalizacji.
GSM i numer kierunkowy lokalizacji (LAC):
W sieciach GSM, w tym w technologiach 2G i 2.5G, kod lokalizacji (LAC) jest parametrem służącym do śledzenia i zarządzania lokalizacją urządzeń mobilnych w sieci. Sieć GSM jest podzielona na obszary lokalizacji (LA), każdy oznaczony unikalnym kodem LAC. Lokalizacje LA składają się z wielu komórek i kiedy urządzenie mobilne przenosi się z jednego LA do drugiego, uruchamia procedurę aktualizacji lokalizacji.
LTE i obszar śledzenia (TA):
W sieciach LTE pojęciem bardziej analogicznym do LAC w GSM jest „obszar śledzenia (TA)”. Obszar śledzenia to grupa komórek zgrupowanych razem w celu śledzenia i zarządzania lokalizacją. Gdy urządzenie mobilne przemieszcza się z jednego obszaru śledzenia do drugiego, może uruchomić procedurę aktualizacji obszaru śledzenia (TAU).
Kluczowe aspekty obszaru śledzenia LTE:
1. Identyfikator obszaru śledzenia (TAI):
Identyfikator obszaru śledzenia (TAI) służy do jednoznacznej identyfikacji obszaru śledzenia w sieci LTE. Składa się z kodu kraju telefonu komórkowego (MCC), kodu sieci komórkowej (MNC) i kodu obszaru śledzenia (TAC).
2. TAC i obszar śledzenia:
Podobnie jak LAC w GSM, kod obszaru śledzenia (TAC) pomaga zidentyfikować konkretny obszar śledzenia w sieci LTE. Gdy urządzenie mobilne porusza się po obszarach śledzenia, może zainicjować aktualizację obszaru śledzenia, aby poinformować sieć o swojej nowej lokalizacji.
3. Zarządzanie mobilnością i lokalizacją:
Koncepcja Tracking Area w LTE ma kluczowe znaczenie dla zarządzania mobilnością i lokalizacją. Umożliwia sieci skuteczne śledzenie lokalizacji urządzeń mobilnych i optymalizację routingu danych do i z tych urządzeń.
4. TAU Procedura:
Procedura aktualizacji obszaru śledzenia (TAU) jest uruchamiana, gdy urządzenie mobilne przenosi się do nowego obszaru śledzenia. Podczas TAU urządzenie informuje sieć o swojej nowej lokalizacji, umożliwiając sieci aktualizację swoich zapisów i utrzymanie bezproblemowej komunikacji.
5. Optymalizacja narzutu sygnalizacji:
Projekt koncepcji obszaru śledzenia w LTE ma na celu optymalizację narzutu sygnalizacji. Grupując komórki w obszary śledzenia i aktualizując informacje o lokalizacji na poziomie obszaru śledzenia, sieci LTE mogą zmniejszyć częstotliwość aktualizacji sygnalizacji w porównaniu z aktualizacją na poziomie pojedynczej komórki.
LTE i zarządzanie mobilnością:
Sieci LTE zaprojektowano tak, aby efektywnie zarządzać mobilnością użytkowników pomiędzy komórkami i obszarami śledzenia. Korzystanie z obszarów śledzenia i procedury TAU pomaga w optymalizacji przełączeń i zapewnieniu, że sesje komunikacyjne pozostaną nieprzerwane, gdy urządzenia mobilne poruszają się w sieci.
Wniosek:
Chociaż termin „LAC” jest częściej kojarzony z sieciami GSM, sieci LTE wykorzystują koncepcję obszarów śledzenia, aby osiągnąć podobne cele w zakresie zarządzania lokalizacją i śledzenia mobilności. Koncepcja obszaru śledzenia w LTE odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu wydajnej komunikacji, gdy urządzenia mobilne poruszają się po różnych obszarach sieci.