Adresowanie IP odnosi się do metody przypisywania unikalnych identyfikatorów urządzeniom w sieci za pomocą protokołu internetowego (IP). System ten umożliwia urządzeniom komunikację między sobą, umożliwiając zlokalizowanie i identyfikację każdego urządzenia w sieci. Adresowanie IP wymaga użycia etykiet numerycznych, które mają strukturę zawierającą informacje o sieci i hoście, co umożliwia wydajne przekazywanie i dostarczanie danych w połączonych sieciach.
IP adresu odnosi się do konkretnej etykiety numerycznej przypisanej do urządzenia, zgodnej z formatem protokołu internetowego. Ta etykieta numeryczna, znana jako adres IP, służy do jednoznacznej identyfikacji urządzenia w sieci. Pełni kluczową rolę w kierowaniu pakietów danych do i z urządzenia, zapewniając dokładną i niezawodną komunikację w sieci.
Termin „adres IP” może mieć różne znaczenia w zależności od kontekstu. Ogólnie odnosi się do unikalnego identyfikatora przypisanego do urządzenia w sieci. Może jednak odnosić się również do konkretnego formatu i struktury adresu, którym może być IPv4 lub IPv6. Ponadto „adres IP” może sugerować rolę, jaką odgrywa w sieci, taką jak umożliwianie routingu, ułatwianie komunikacji i dostarczanie urządzeniom informacji o lokalizacji.
Adres IP jest reprezentowany jako ciąg liczb oddzielonych kropkami lub dwukropkami, w zależności od tego, czy jest to adres IPv4, czy IPv6. Adres IPv4 jest reprezentowany jako cztery liczby dziesiętne (każda z zakresu od 0 do 255) oddzielone kropkami, np. 192.168.1.1. Adres IPv6 jest reprezentowany jako osiem grup czterech cyfr szesnastkowych oddzielonych dwukropkami, np. 2001:0db8:85a3:0000:0000:8a2e:0370:7334. Taka reprezentacja zapewnia przejrzystość i spójność identyfikacji urządzeń w różnych sieciach.